UYANDIGIMDA TER ICINDE KINIM ARTTI HER NEFESTE
YANIMDA YOKTU KIMSE
NERDE DOSTLAR? NERDE DESTEK?
ELIM YAKANDA, KISA BIR SUREDIR PESINDEYIM
AYAKLARIMA CANLI BEDENIN
VEYA LESIN GELIR.
unutmadan, soyleyeyim ki meyilliydik bitmeye.
yani normal yaptigin sey, kizmadim hicbir seye.
ilk askim terketti, intihara gitmeye
az kala durdurdum, cunku degmez kimseye.
uzun zaman boyunca aşkımı, sevgimi, sayılarla paylaştırmaya; matematikle açıklamaya çalıştım.
eski yazılarımı okuyanlar bilir.
ama şimdi öğrendim ki,
aşk benim umduğumun aksine ne sayılarla ne de matematikle alakalı.
‘neden jeongguk’u görmeye gitmedin? onun için ne kadar değerli olduğunu bilmiyor musun?'
elbette biliyordum. belki de bu yüzden odasına giremedim. ben bozulmuştum ve dikenliydim, yaklaşmaya çalışan herkes kaçınılmaz olarak incinirdi.