içimde sana karşı korkunç bir aşk var. müthiş bir sevgi. anlatmak için kelimelere sığınıyorum, olmuyor. günlerce hiç durmadan anlatırım da seni, kelimeler yetmiyor bana. bakışlarımdan anlarsın belki, gözlerimin içine baksan, kendini görsen anlarsın. yine yetmez bana. yetmez anlatmaya. kalbimi söküp alsan göğüsümden, güzel ellerinin, avuçlarının içine alsan, yarıp baksan da içine, kendini görsen. minik kalbimdeki kocaman seni görsen. anlarsın belki. belki yeter bu sefer. belki yeter de sana, bana yine yetmez meleğim. inan bana, sana olan aşkımı anlatmaya hiçbir şey yetmez. öyle korkuyorum ki sevgimi hissedemeyeceksin diye. öyle korkuyorum ki sevgimden şüphe edeceksin diye. hep bil olur mu? seni her zaman, her koşulda, her yerde; herkesten, her şeyden çok sevdiğimi bil, olur mu? sevgi denilen bu şeyi, ancak sana yakıştırabildiğimi, ömrümün sonuna dek seni sevebileceğimi, senin de seni sevmenin de çok güzel olduğunu bil, olur mu? ve bir gün göçüp gitsem bile, seni halâ çok sevdiğimi de bil. beni özlersen gel buraya. bu yazdığımı oku ve unutma beni, seni nasıl sevdiğimi. kendini kötü hissedersen gel buraya. gör seni ne kadar çok sevdiğimi. yaslan bana, omzuma. her zaman burada olduğumu bil. meleğim, ay yüzlüm, güzel gözlüm, bu yazıyı her zaman yanında olduğumu, her zaman seni sevdiğimi unutma diye bırakıyorum buraya. dilerim ki bir gün yan yana okuyalım bunu. dilerim ki bir gün tutayım o güzel ellerini, bakayım o güzel gözlerine. o zamana dek, kendine çok dikkat edeceğine, çok iyi bakacağına, asla yıkılmayacağına söz ver. düşersen korkma, ben buradayım. yeter ki tek başına olmak isteme. yeter ki iyi bak kendine. unutma, yanına geldiğinde ben sana çok iyi bakacağım. seni çok seviyorum güzelim. sana aşığım.
