dahlia

önceden buralarda bahsettiğim bi çocuk vardı ya, o çocuk şimdi benim sevgilim. artık buraya girmeyi bıraktım, yine de belki uzun zaman sonra girdiğimde bu yazdığımı görüp mutlu olurum, kimbilir.
          onu seviyorum, gerçekten seviyorum. o benim ilk sevgilim. gözlerine bakınca heyecandan nefesimin kesildiği ilk kişi. her anlamda benim ilkim. ve onla olmaktan o kadar mutluyum ki, onun gibi tatlı bir çocuğu asla üzmeyeceğim, umarım o da beni üzmez.
          <3

Askim ben bi kitap yazdım okuyup destek olabilir misin❤️

selsm

koskoca okul yılı boyunca cesaret edip konusamadıgı cocugu yaz tatilinde ozleyince nasil da yma benziyor insan…

seviyorsun sen de hâlâ saklama gözlerin ele veriyor seni. 

tum hayatim boyunca var olmayan bir sevgiliye ozlem duydum. kendimi bildim bileli her ask sarkısında aklıma var olmayan sevgilim geldi. belki onu bulabilirim ya da bu ozlemi dindirebilirim diye surekli onun yerine baska birilerini koymaya calıstım ama ise yaramadi. cok merak ediyorum, yillardir hasret kaldigim bu var olmayan sevgilimi ne zaman bulacagim acaba?

ne sevdadan döndü başım
          ne kaybettim kendimi
          hepsi poz
          hepsi unutmak içindi hâlimi.

sadece bir bakısınla nasıl da degistiriyorsun kalbimin ritmini ama

beklentisiz aşıklar

onu neden sevdigimi bilmiyorum. onu seviyor muyum onu bile bilmiyorum. dıs gorunusunu umursamiyorum. kisiligi de cok iyi degil, yine de onu gorunce kalbimin teklemesine engel olamiyorum. hic konusmadik ama sanki yillardir onunlaymisim gibi hissediyorum. o gulerse guluyorum, cok sacma ama onun mutluluguyla mutlu oluyorum. her zaman uzaktan seyrediyorum onu, konusmadan, dokunmadan. ama bununla bile yetinebiliyorum. herkesten kiskaniyorum. bazen kendimden bile. bu duyguya ne ad verilir bilmiyorum. sadece oturup saatlerce onu izlemek istiyorum, bir ressamin tablosunu cizerken her bir ayrintiyi ozenle incelemesi gibi her bir zerresini iyice ezberleyip aklima kazimak istiyorum. ne ara bu kadar yogun duygular yasamaya basladim, ne ara onu bu kadar sahiplendim bilmiyorum. bir ay sonra onu goremeyecek olmam beni adete kahrediyor, ne yapacagimi bilmiyorum. onunla konusmak istiyorum ama konusursam bu büyüyü kaybederim diye korkuyorum. diger yandan konusmazsam bir baskasi onu benden alacak diye endiseleniyorum. keske zaman dursa ve ben sonsuza dek onun utanctan bakamadigim o guzel gozlerini seyretsem.