Vazopressin

Bu saatler hep sorgulama saatleri midir, neden düşünceler daha berrak ve kayıtsızca dökülür insanın aklına?

♡ Hayat dönen bir çark ve ben dişlilerine takılıyorum.

Bu aralar 2020yi özlüyorum ya 

Simsiyah bir tabloya nakşedilmiş tertemiz, parlak ve etrafına huzmeler saçan bir dolunay ile beli daracık bir fırça darbesiyle saçılmış beyaz tanecikler... Sessizlikte sergilenmeye layık, güzelliğine hiçbir toz değmeyecek kadar izole edilmesi gereken bir şaheserdi o. 

Bulutlara dokunmak istiyorum, herkesten soyutlanıp kimsenin olmadığı o gökyüzünde hayal gücümle yaşamak istiyorum. Sadece mutlu olmak, onları izlemek, baktıkça bakmak istiyorum. İçim açılsın, uçsuz bucaklığı dudaklarımı kilitlesin, sözler anlamsız, duygular abartılı gelmeye başlasın. Ben sadece onları izleyeyim. Tüm acizliklerinden arınmış, nirvanaya varmış ve boşlukta hissederek bulutlara varmak istiyorum. 

 Yıldızlar nakşedildikleri gökyüzünden kayıp göçerdi.
          
          Ait olduğu yeri terk etmiş bir yıldız, bir daha oraya dönemeyeceği gibi hayatın imtihanlar çarkına takılıp kalmıştı. 

Hebelülebelüle

Geceleri seviyorum, sessizlikle birlikte kendime yöneliyor ve kendimi fark ediyorum. Ama aynı zamanda sevmiyorum, düşüncelerim bana koca bir havuz sunuyor, uyku tutmuyor ve bazen de kendime dönmelerim ters tepiyor.

Üniversitede gezeceğini sanmak. :)
          Sınavlara calismak, derslere gidip yorgun düşmek. ;)

Kırmızı bir ip üzerinde parmak uçlarında ilerlediğin hayat sana bazen öfke bahşedecek, bazen ise saf mutluluğu iliklerine kadar nakşedecek. Her şey sonlandığında uçsuz bucaksız bir uçurumda iki yanında boşluğun ve yalnızlığın yer aldığını, sadece talan olmuş düşüncelerin ve duyguların ile başbaşa olduğunu fark ettiğin o an ayakların kaymamak için çırpınacak. Nitekim insanlık, bir kafeste perdelenmiş gözleriyle yaşar ve perdenin ardını görme tesadüfüne erişirse ölümü hisseder.