17 yıldır bu hayattayım.Yaşıyorum,nefes alıyorum.Her zaman son acıma kadar en zoru buydu diyordum.17 yaşımda bana öyle bir darbe geldi ki,muhtemelen ben ölene kadar en ağırlarından biri olacaktır.Canım dediyim kardeşimi kaybettim.Onun soğumuş bedenini gördüm,buz kesilişini gördüm...Bunu kimse yaşamadan anlayamaz.Daha fazla konuşmak istemiyorum,zaten gün geçtikçe biraz daha ölüyorum.Kendimi anca toplayabildim ve buraya da haber vermek istedim...Umarım gerçekten beni anlayabilirsiniz.Hepinizi çok sevdim,seviyorum ve seveceğim.Bu bir veda mesajı değil,belki sen gittiğinde olabilir...Ben gidiyorum,belki kapatırım kapılarımı bir süre.Ağlarım,gözyaşlarımın ıslattığı cam kenarında...Canım yanıyor ama ne fayda,giden gitti zaten...