Göründüğü gibi değiller. Kimse göründüğü gibi değil. Verilen sözler hiçbir zaman tutulmayacak. Güneş hiçbir zaman doğmayacak. Şarkılar yarım kalacak. Unutulacak, keşke zaman dursa dediğimiz her an her dakika unutulacak. En güvendiğimiz insanlar sevgiyle değil de nefretle bakacak gözlerimize. Vicdan azabı seninle aynı yatakta yatacak. Aldığın her solukta sol tarafın ağrıyacak. Nefesin,uykuların,umutların yarım kalacak. Gerçek tokat gibi çarpıp uyandıracak seni. Her şeyin perde önünde oynanan, herkesin suratlarında gülümseyen taştan bir maske olduğunu ve senden başka herkesin haberi olduğunu öğreneceksin belki de. Ağızdan dökülen kurşundan kelimelerin sarılmaya kıyamayacağın insanları öldüreceğini,belki de bir gece artık hiçbir şeyin yolunda olmadığını,olmayacağını fark edeceksin. Dizlerinin paramparça,sarı bisikletinin kırık,düştüğünde seni kaldıracak kimsenin olmadığını,her gece dolup taşacağını ama kimseye tek kelime edemeyeceğini, beraber şarkı dinlediğiniz o radyonun bir daha asla çalışmayacağını,can kırıklarını yutup gülümserken kanayan ruhunu,büyümeyi hatta hiç çocuk olamamanın acısını ve belki de hiçbir şeyin artık eskisi gibi olamayacağını fark edeceksin. Ve bir gün atamadığın çığlıklar seni öldürecek. Her şey için geç kalınmış olacak.
