Nefha

Birşeylere inancım kalmadı gri,
          Buzlara da yazsan tozlara da yazsan suya da yazsan  okunmaz oluyor bazen. Ne gücün kalıyor ne de mecalin kalıyor adım atmaya. Etrafında olup bitiyor herşey, zaman değiştiriyor seni, ama sen benliği zamanda kaybolmuş bir beden haline geldiğinde, eskisi gibi inanamiyorsun, okuyamiyorsun. 
          
          Unutma beni hep oku
          Çığlığımı yazdım sen oku
          Duvarlara yazdım, banklara çizdim, boncuklara dizdim sen oku..
          
          Kelebek kanatlarına.
          Evinin yokuslarina
          Çıldırtan susuşlarina
          Üç vakitli fallarina, kanatip avuclarina, sevip okşadigin saçlarıma.... Sen oku.
          
          Degişimin rüzgârı ruhumu delip geçmiş benden, yoksa bu denli okumayı unutmazdim. Dua ediyorum gri, sonun mutlu bitsin, ve mutlu devam etsin.
          

Fazla etki sadece

Unutulmuş gibi hissediyorum.

"Biraz yürürsem geçer dediğim o his beni sokak ortasında ağlattı."

Senden uzakta.. mantıklı konuştum, tuhaf insanlarlaaa..

Fosforlu kalemimi bekliyorum.

Elifim noktalandı..
          Az derdim çokçalandı.
          
          Elif - yanına *h* harfinin gelmesiyle noktalanır.  Sonra da o *ah* haline gelir. Elif noktalanırken ah çeker gönül.
          
          Unutmaman için gri.

Anla-tmak istiyorum.

Biri günlerce varolan minik unutkanlıklardan sonra olan hüzne dayanamayan, diğeriyse halı saha maçı dönüşü hatırına geldiğim iki güzel yürek ve minik poşetlerde çikolatalar. Ne sizi ne de bugünü unutmak kalbimdeki naif yerinize hakaret olmalı. Zihnimizde kalmanızı rica ediyorum..

Kendimden uzak bir o kadar da yakın bir güzergah..