rüyalarımda şehre kadar gelen dev dalgalar görüyorum, her seferinde ben son anda kurtuluyorum. gelecek için araştırmalar yaparken bu üniversitelerden herhangi birine gittiğimde başlayacak yeni hayatımın beni mutlu edememesinden korkuyorum. eskiden değer verdiklerim artık gözümün önüne midemi bulandıran anılarla geliyor ve çok kötü hissettiğimde yalnız ağlıyorum. çalışmadan bir şeyler kazanıyorum, bu ne kadar böyle sürebilir?
adeta hapiste geçirdiği uzun yıllardır çiçeğin ya da sahilin kokusuna hasret kalmış bir tutsağa "bak, özgürlüğün elinde olsaydı yine de mutsuz olacaktın." denircesine örnek gösteriliyoruz. mutlu olmayı başaramıyoruz. sanki her şey yaşandı bitti çok önceden. burada boşa zaman kaybediyoruz.