Καλημέρα μετά από έξι μήνες.
Η τελευταία φορά που έγραψα εδώ ήταν όταν τελείωσα τις πανελλήνιες, και ποσό είχα απογοητευτεί από την απόδοση μου και τα θέματα, ποσό μαλλον όταν βγήκαν τα αποτελέσματα και βρήκα τον εαυτό μου να σπάει σε κλάματα. Αφότου το έκανα, δεν το άφησα να με επηρεάσει για τις επόμενες ημέρες. Απόλαυσα το καλοκαίρι μου(όσο μπορούσα, και με μέτρα) δούλεψα, και γενικότερα είχα στο μυαλό την επιλογή του ξαναδίνω δεύτερη φορά. Δεν επέτρεψα στον εαυτό μου να κοιτάξει ή να ψάξει Γιε κάτι άλλο. Και γιατί αυτό; Γιατί είμαστε πρόβατα. Από την στιγμή που ξεκινάμε το σχολείο ακούμε φράσεις: «είστε η επόμενη γενιά υποψηφίων ως προς τις πανελλήνιες», «γιατί να θες να σπουδάσεις αυτό, ενώ μπορείς να βγάζεις τα τριπλάσια λεφτά σπουδάζοντας για αυτό».
Αυτό που έχω να πω είναι να μην ακουτε κανέναν παρά τους εαυτούς σας όσο δύσκολο και εάν είναι. Και εκεί που ήθελα να καταλήξω είναι πως από εκεί που δεν το περίμενα μου άνοιξε μια πόρτα και την άφησα ανοιχτή.
Ξεκινάω με το καλό τις σπουδές μου τον Ιανουάριο και μάλιστα στην Αγγλία, κάτι που ήθελα από αρκετά μικρή αλλά δεν εβρισκα τον σκοπό. Θα σπουδάσω αυτό που θέλω και θα επιβαρύνω τον εαυτό μου ευχάριστα με το διάβασμα καθώς είναι κάτι που ήθελα σχεδόν από πάντα.
Όλα για κάποιον λόγο γίνονται, επειδή δεν τον αντιλαμβανόμαστε εκείνη την στιγμή δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει.
Τα φιλια μου, Φ <3