Müezza.

unutma, seni benden daha çok seven bulamazsın, bulamazsın. her yerde arasan da.

aranızda hiç yeni bölüm bekleyen var mı bilmiyorum ama şu an yeni bir kurgu yazıyorum. On bölüm oldu, yeterli olacak uzunlukta. on beş bölümden sonra iki veya üç günde bir olacak şekilde paylaşmaya başlayacağım. haftada bir buçuk bölüm yazıyorum şu anda. birazcık daha zaman istiyorum bekleyenlerden. kendisinden emin olduğum bir kurgu çünkü. iyi geceler hoş kalın

it’s not so bad

https://open.spotify.com/user/x2km4zett9la3i5yb54xhp75l?si=KV0wIN77Q16EJU_EGZI6Lw 

dünya yalnız ölürken terkedilmez.
          endişelenme ölmüyorum. 
          sadece kendime yeni bir gezegen bulacağım.

kelimelerin ardı kesilmiyor aynı kar taneleri gibi. bir rüzgar gibi ikisi de aynı anda yüzü çarpılıyor. 

cok uzaklarda, acik sularda
          bir deniz kizi bulacagini saniyor istedigini karada
          benimle gelseydi derdim ona,
          seni canli yakalayamazlar, heyecanini baltalayamazlar 
          didinip durman ne fayda, ne istedigini anlayamazlar, seni canli yakalayamazlar

“her şey bu kadar basit olamaz.” dedi küçük kız. yanından bir rüzgar geçti. kulaklarına şunları fısıldadı. 
          “her şey o kadar basit.”

etrafina bakti kucuk kiz. kar taneleri yoktu gokyuzunde. bombos bir sonsuzluktu sadece. 
          ellerini kaldirip hayal ettigi beyaz tanelere dokundu. etrafinda duydugu bagirislar, kahkalar dikkati dagitiyordu. gulumseyen birini gordugunde gulumsemeden duramiyordu. kirli ellerinden biri kagit arabasinin tutacagindaydi. geri sayimlari duydugunda on parmagini havaya dikti. birer birer indirdi her birini. 
          1, 2, 3. 
          
          gulumsemesini sondurmedi asla. havai fisekleri seyretti. sonra elleri yine kagit arabasinin tutacaklarina asildi ve ara sokaktan cikip gitti. 
          
          

ve sonunda arayan buldu. inleyen ise öldü.