-okyanustakibulut-
merhabalar, hala bu panoda kendini güvenli hissedenler varsa okyanusunuz size bir şeyler anlatıp ardından biraz ara verecek. öncelikle söze nasıl başlanır bilemiyorum. 2019 yılının temmuz ayı gelmiştim buraya. o yıllar çok acı çekiyordum ve yazarsam ancak nefes alabilirim diyerek geldim. yazdım uzun bir süre yazmaya devam ettim ne zaman düşsem kendimi yazarken buluyordum. ta ki yıllar sonra hayal kırıklığını satırlarımda hissedene kadar. ne dediğimi büyük ihtimalle anlayamadınız ama kısaca söylemek gerekirse bazı yazdığım hikayeler bazı insanları bana hatırlatıyor ama şu an onlara ulaşamam. bazı hikayeler benimle konuşuyor gibi canımı acıtıyor. yıllar önceki okyanusa soracak olursanız o kız için yazı yazmak cennet bahçelerine adım atmaktı. şu an cennet bahçeleri kendini güvende hissetmiyor ve adım atmaktan korkuyor. yazı yazmaya hiçbir zaman küsmeyeceğim ben kitaplarımı bile yayından kaldıramayacak kadar ruhumu onlara adadım. ama biraz ara verip kendi sesimi duymama ihtiyacım var. bu yıl çok şey yaşadım onları ruhumda kabullenmeye ihtiyacım var. kısacası kitaplarımı yayından kaldırmayacağım ama buraya ara veriyorum. ne zaman dönerim kısmı belirsiz. okyanusunuz satırlarında bir kez bile olan insanlara minnettar amacım başta kendim olmak üzere bir kişiye bile umut aşılamaktı. iyi ki geldim buraya ve şimdilik son kez cennet bahçelerine umudu yerleştiren kızın vedaya ihtiyacı var. hoşca kalın.
