☘︎

ağladıkça, ağladıkça dağlarımız yeşerecek görecek.. göreceksin.

dilimde, gönlümde

Binlerce şey hissedersin...

Ve sen 

ezilmiş bir gül hüznü var yüreğimde. saatlerce dayak 
            yemiş bir sanığın çözülmesi içindeyim. ürperiyorum. bir 
            at kestanesi durmadan yaprak döküyor yalnızlığın so-
            kaklarında, örtüyor ömrümün ilk yazını. içimde bir çocuk, 
            yalın ayak koşuyor yaşlılığa doğru, binlerce kez yenilmiş 
            umut ölülerini çiğneyerek. sahi yaşlılık, derin bir iç çekiş, 
            yanılmış bir çocukluk olmasın ömür hanım?

kimseler görmedi ömür hanım, bu dünyadan ben geçtim. 
            içimde umudun kırk kilitli sandıkları, elimde bir avuç düş 
            ölüsü yüreğim -içinde senin ve benim ağırlığım- benim 
            olmayan bir garip gülümsemeyle yüzümde, incelik adına,
            ben geçtim...yerini bulmamış bir içtenlik, yanılmış bir 
            saygı ve bir hüzün eğrisi olarak ilişkilerin gergefinde, 
            ördüm ömrümün dokusunu ilmek ilmek. beni cam kı-
            rıklarıyla anımsasın insanlar, savrulan bir yaprak hüznü 
            ve dağınıklığı ile... yükümü yanlış bedestanlara çözdüm.