Farazi&Kayra

Matraxa çıkıp konuştun.

Çok şey değişiyor, bana korkuyla bakan küçük kızım. Merak etme bitişe az kaldı ve göreceğin büyük senle gurur duyacaksın:*

Yeni bir yıla birkaç saat kaldı ve sen yatağında öylece duruyorsun esli. Sence de bu doğru mu? Bence doğru değil. Ağlıyorsun ama ne için ağladığını bile bilmiyorsun. O kadar çok şey var ki neye ağlayacağını seçemiyorsun. Gülen insanları gördükçe şaşıyorsun aslında diğer insanlara göre de o gülen insanlardan biri herkese her şey güzel olacak diyen kişi sensin esli. Kendine öğüt veremiyorsun. Kendini iyileştiremiyorsun. Geçen yıl hayatında olan kişiyi hatırlıyorsun bazen. Öylece çekip gitti ve bir kere bile dönüp arkasına bakmadı ama sen hala onu düşünüyorsun. Yapma esli değmiyor hemde hiç. Neyse tek istediğim senden yeni yıl, gelirken başka sevdiğim insanları alma benden, biraz huzur ver, mutluluk ver. Ben gerçektende iyileşip mutlu olmak istiyorum lütfen bana güzel bir yıl ver.

Bu gece can ozanla konuştum.

Onu o olduğu için seversin. Gülümserken de seversin, sinirliyken de. Seni sevindirdiğinde de seversin, kırdığında da. Yanındayken de seversin, çok uzaktayken de. Öyle ki; sabah yataktan kalktığı o suratsız hali bile çok hoştur, sevilesidir. Ellerini tuttuğunda avuç içlerindeki teri seversin. Sarıldığında duyduğun huzuru seversin. Ona baktığın anda göz göze gelmeyi seversin. Sonu sarılmalarla biten kavgaları seversin. Papatya fallarını seversin "sevmiyor" çıksa bile sonunda. Beklemeyi seversin, kimseyi beklemediğin kadar onu beklerken. Kurduğun onlu hayalleri seversin. Giysilerinde kalan ten kokusunu seversin. Hatta onu her şeyden çok sevip de bunu kelimelere dökememeyi seversin. Onu sevmeyi seversin. Her şeyde ondan bir parça bulmayı, gittiğin her yere onu da yüreğinde götürmeyi seversin. Oturup ona iki satır şiir yazmak istediğin zaman, kelime dağarcığının anlatmaya yetmediğine söylenmeyi seversin. Onu kıskanmayı seversin içtiği bir bardak sudan bile. Sonra çekip gider, geri dönebilme ihtimalini seversin. Sen onu bu kadar çok seversin ama o yine de hiç acımadan çekip gider

Bilmem bugün kaçıncı gün. Saymayı bıraktım. Seni beklerken günler artık bana ızdırap gibi geliyor. Sabırla bekliyorum seni, umudum olmasa bile. Ben asla gitmem demiştin, sen bile gittin. Artık hiçbir şeye inancım kalmadı canımın içi. Arkanda bıraktığın bir sürü söz ve hayal var. Unutma olur mu? Çok özledim be. Kalbim sızlıyor artık. Nedeni özlemden mi yoksa gidişinden mi bilmem. Kendimi zincirlere bağlanmış gibi hissediyorum. Elim kolum bağlı, bekliyorum sadece. Zincirler canımı acıyor artık gel de çöz. Gel ve yüzüm gülsün biraz. Hiçbir şeye inancım kalmamışken beni tekrar inandır.

Belki muhteşem şeyler yaşamayacağız. Belki en yakın sandıklarımız için bile gerçekten var olamayacağız. Olsun. Şarkılar söyleyeceğiz, filmler izleyeceğiz… Gün gelecek belki de seninle yan yana bir sahil kasabasında yaz bulutlarını seyredeceğiz. Belki bizim de mucizemiz budur.

Gördüğüm en güzel şeydi yüzü. Sabahın en aydınlık tarafından gönderilmişti ve evrenin eksik parçalarını tamamlamak için vardı sanki. Evrenin değilse de benim parçalarımı tamamlayacaktı. Onunla bir bütün olacaktık, nereye ait olduğunu bilen ve her an orada yer almak isteyen insanların yenileri biz olacaktık. Bir ilkbahar sabahına bambaşka bir boyut kazandıracaktık. Onunlayken, en sevdiği şekeri yiyen bir çocuk belirecekti içimde.

"Herşeyden sıkıldım artık bazen düşünüyorum kendi kendime ne için ve kimin için yaşıyorum. Acılar çekiyorum kimsenin haberi olmuyor, bende herkes gibi mutlu olmak sevmek ve sevilmek istiyordum tek isteğim bu aslında. Benim ne farkım vardı diğer insanlardan diye düşünmeden edemiyorum herkesin yardımına koşarken benim yardıma ihtiyacım olduğu zaman etrafımda hiç kimse yoktu bunun farkında değildim, farkına vardığımda ise kendime çok geç kaldım.. Halbuki hiç kimse kendimden daha önemli değildi.
          Kendinizi sevin ve değerli olduğunuzu hissedin"

Omuzlarımda yabancısı olduğum bir yük var. Ve o tonlarca yükle bir yokuştan çıkmamı istiyorlar. Bıktım artık şu hayattan. Devamını merak ettiğim için yaşıyorum sadece. İyi olmadığım halde iyiyim demekten yoruldum, insanlara güler yüz maskesi takmaktan yoruldum, en ufak şeylere bile anlam yüklediğim için mutsuz olmaktan yoruldum.
          
          Tüm neşem geri gelmemek üzere çekip gitti. Gözyaşları söndürmüyormuş yangını, bunu anladım. Bedenim ayakta, ruhum diz çöktü benim.