𝐊𝐚𝐭𝐞.

Ellerinin ulaştığı yerlerde açan çiçeklerce yeşerdim ben. Solmuştum oysa, yoktu çarem. Bakışlarından beslendi çiçeklerim, baktığın her bir yerde cenneti çağrıştıran buluntulara rastladım içimde, senden birkaç parça düşmüştü yüreğime. Hem yakıyor, hem iyileştiriyordu kalbimi. Mucizem oldun böylece, yanmak istedim ben. Gözlerine hapsolmak için işledim en büyük günahları, günahkârın teki olup çıktım sonunda. Cennetten gelmiş bir melektin oysa, ellerine kavuşmak için önüme çıkabilecek her bir engeli şah damarına vurduğum tek bir hamleyle yendim. Kafa taslarından bir basamak yaptım cennetine, günah işleyerek geldiğim bu yolda sana çok zıt gibiydim. Tanrı beni senin cennetinden koparmak istedi böylece, cennetide yok ettim cehennemide. Benim ölümümde de yaşamımda da en güzel yerim;cennetim sen, şeytanın her günaha davetindeyse yandığım yer tenin, cehennemim yine sendin. 

<3

Bu paradokstan çıkamadım hâlâ. 

Uzaklara, kaybolan yıllara. 

Bakışı keskin, ona her mevsim bahar. 
            Duruşu eşsiz, o teni sanki kar. 

Gece geç saat bi' öpüş. 
            Paramparça, bulutlarda. 

Deneme aşkla bakmayı, duygularım katil.