000000000000ehcy1
ben kotu bir insan miyim? evet. ben kotu bir insan oldugumu dusunuyorum. her insanin iyi veya kotu dogdugunu dusunuyorum. belki de kucukken beyinleri yetistirilme tarzlarina gore iyi veya kotu olarak sekilleniyordur ama her halukarda ben kotu bir insanim. kucukken yasitlarima, buyuklerime, hayvanlara karsi sempati beslemiyordum. simdi sadece hayvanlara besliyorum, sevmedigim insanlara hala besleyemiyorum. sevmedigim insanlari uzesim geliyor.
kotu insan kategorisinin degisik bir sinifindayim: secmeli kotu insan
sevme kapasitesine sahibim. kendimi sevmezken obsesleme kapasitesine de sahiptim ama simdi hicbir sey o kadar ilgimi gormeye layik gelmiyor. hayvanlarimi seviyorum, sevgilimi seviyorum. ama sanirim bu kadar. ailemi sevmiyorum. seviyordum ama gemileri batirdilar ve artik icten bir sevgi besleyemiyorum. babamin cocuklugunu gencligini travmalarini biliyorum ve eskiden uzuluk acisam da bana yasattiklarindan sonra empati kuramiyorum, sadece "ne kadar acinasi bir yasanmislik" diyip geciyorum. annem ayni sekilde. sadece kardesimin cocuklugunu cok ozluyorum ve gecmise geri donup farkli davranabilmeyi istiyorum.
sakuyu cok seviyorum ama bazen beni uzdugunde veya kirdiginda (isteyerek veya degil) butun sevgimin vucudumdan akip gittigini hissediyorum. TEK FARK, kendime zaman verip hatali oldugumu anladigimda ozur dileyerek ne dusundugumu anlatiyorum veya ozur bekledigimi ifade ediyorum, cunku saku bu kadarini fazlasiyla hak eden biri. sinirliyken ve hislerim incinmisken her seyi siyah ve beyaz gormeye basliyorum ve kendime ciddi zaman verip diger renkleri gorebilmeye baslayamazsam halki miyim haksiz miyim anlayamiyorum.
000000000000ehcy1
sirf benim dusunce yapimi anlamayacagini dusundugim icin onun yeterinde zeki olmayabilecegine inanmam da komik. belki ben onun dusunce yapisinin ne kadar kompleks olabileceginden emin olamadigim icin yeterince zeki degilimdir? belki dusuncelerimin siyah beyazlastigini ve kendime zaman tanimam gerektigini ve dolayisiyla yargimin her zaman dogru olamayacagini kabullenmek sandigim olgunluk degildir? bu davranislarimin ozel bir takdir hak ettigini dusunmemin sebebi ozumdd kotu biri oldugum icin diger herkesin dogustan yaptigi seyler oldugunu anlayamamdir? tum bunlari kendime herkesten moral oldugumu ispatlamak icin yaziyorumdur?
000000000000ehcy1
sakuyu cok seviyorum. onu cok onemsiyorum. ona ictenlikle deger veriyorum. icindeki iyilik beni mutlu ediyor. onu mutlu etmek beni de mutlu ediyor. ona asla yalan soylemedigimi soyluyorum ama maalesef birkac tane soyledim. bir tanesi finlandiyaya onun icin gelmemis olmamdi. tamamen yalan. ama onu cok seviyorum. o bana ait degil, bana hicbir sekilde baglanmayi hak etmiyor, o gercekten sadece iyilik ve guzel seyler hak ediyor. ve cok zeki biri ama belki bir noktadan sonra anlayamaz. belki de bu zekadan bagimsizdir, belki de özunde iyi bir insan oldugu icin anlayamaz ve ben kotu oldugum icin onun dusunce surecini anlayamam. her halukarda ben onun iyi kisiligini, guzel zihnini ve ruhunu cok seviyorum. o beni iyi olmaya motive ediyor. onun icin iyi olmayi seciyorum
000000000000ehcy1
bir noktada belki bu yanimi sakuya anlatirim ama onun vicdani ve adalet hissi cok kuvvetli oldugu icin beni farkli gormeye baslayabilir. gerci hislerimi bir kenara koyup mutlak dogruya ulasmak icin ozur dilemekten utanmamam, sinirliyken her seyi siyah beyaz gordugumu kabullenmem ve kendime zaman vermem gerektigini kabullenmem, onu gercekten ictenlikle sevmem ve onemsemem, hatali oldugumu kabullenmenin ve ozur dilemenin gururumu incitmemesi durumlari onun gozunde beni yine de degistirmeyebilir. ama saku bunlari anlayabilir mi? zannetmiyorum. evet kendisi zeki ama bu kadar zeki mi? bilemiyorum. ben olmak cok zor. benden baska kimse ben olamazdi, ben olmak cok karisik.