020e22

Buraya uzun zamandır yazmıyordum ama buraya yazdıklarım Eda'm ile tanışmamı sağlamıştı.İlk tanıştığımız günleri size ne ben anlatabilirim ne siz anlayabilirsiniz.O ,o cidden tanıdığım herkesten farklıydı ben ise tanıdığı herkesle aynıydı.Hatta onların içinde bir hataydım...O öyle mi düşünüyor bilmiyorum ama ben onun hayatında büyük bir hatayım.Onu tanımayı hak edecek ne yaptım bilmiyorum.Bu yüzden onu sonsuza kadar kaybetmekten çok korktum ama asıl korkmam gereken şey kendimi kaybetmek olmalıydı çünkü artık hayata tutunacak birşeyim kalmadı.Mutlu olamıyorum hiçbir şekilde çünkü 5 aydır yanımda yok.5 aydır ben evimde değilim.Sokakta çaresiz bir şekilde kalmış kendini suçlayan bir zavallıyım.Bir yere gittiğim yok.Bedenim aynı 4 duvar arasında,yaşamak için hevesim yok,dışarı çıkmıyorum ama evde de değilim.Ölüyüm ama bedenimdeyim.Bu duyguyu hiçbir zaman bu kadar yoğun yaşamamıştım.+

020e22

Hayatıma devam etmeye çalışsamda edemiyorum içten içe ölüyorum.Bu kadar şey yazdım ama hâlâ durumumu anlatabilmiş değilim eksik birşeyler var anlattıklarımda ve ben bile ne olduklarını bilmiyorum.Sadece içimi biraz dökmek istedim.İyi akşamlar...
• Reply

020e22

Bu kişiden ne olursa olsun ölümüne nefret edeceğim bir gerçek ama kötü biri olması ve onla kendini yıpratacağı bir şekilde ayrılmaları en son isteyeceğim şey sürekli ona destek olan bir ömür aşık kalacakları bir ilişkide olmalı bunu yazmak  bile canımı yakıyor ama arkadaşlarım haklı ,herkes haklı ben yanlışım ve yalanım bu yüzden beni asla sevemiyecek farkındayım bu yüzden en azından bunu kabullenmem gerekiyor.Her eski mesajları okuduğumda yada onu gördüğüm bir rüyadan uyandığımda canım çok acıyor.Ben o gittiğinden beri doğru düzgğn insanlarla konuşamadım bile eskiden çok konuştuğum iki kişi dışında -ki biri kızımız biri kardeşim - kimseyle doğru düzgün konuaşmaz hâle geldim yada konuşurken mutlu değilim ve zaten az konuşuyorum konuşsamda.
• Reply

020e22

En ağır olanı da şu an ne hâlde onu bile bilmiyorum.Üzgün olduğunda yanında olamıyorum ona destek çıkamıyorum en üzüldüğüm ise bu.Üzüldüğünde zaten belli etmeyi çok da seven biri değildi ama bir şekilde anlayıp ona destek olabiliyordum.Eminim üzüldüğünü anlamadığım zamanlarda vardır en çok da bundan nefret ediyorum.Onu anlayamamaktan bunu düzeltmek için tek yapmam gereken şey dürüst olmak ve kaçmamak.Bunu en başında yapsaydım o da aynısını yapardı ve üzüldüğünde her zaman yanında olabilirdim.Tek yapabilceğim gece 00:00 olduğunda onun asla üzülmemesini dilemek olucaktı.Biliyorum o bir başkasını seviyor yada sevicek ama en azından onu üzmeyecek birine aşık olur umarım.
• Reply

020e22

Buraya uzun zamandır yazmıyordum ama buraya yazdıklarım Eda'm ile tanışmamı sağlamıştı.İlk tanıştığımız günleri size ne ben anlatabilirim ne siz anlayabilirsiniz.O ,o cidden tanıdığım herkesten farklıydı ben ise tanıdığı herkesle aynıydı.Hatta onların içinde bir hataydım...O öyle mi düşünüyor bilmiyorum ama ben onun hayatında büyük bir hatayım.Onu tanımayı hak edecek ne yaptım bilmiyorum.Bu yüzden onu sonsuza kadar kaybetmekten çok korktum ama asıl korkmam gereken şey kendimi kaybetmek olmalıydı çünkü artık hayata tutunacak birşeyim kalmadı.Mutlu olamıyorum hiçbir şekilde çünkü 5 aydır yanımda yok.5 aydır ben evimde değilim.Sokakta çaresiz bir şekilde kalmış kendini suçlayan bir zavallıyım.Bir yere gittiğim yok.Bedenim aynı 4 duvar arasında,yaşamak için hevesim yok,dışarı çıkmıyorum ama evde de değilim.Ölüyüm ama bedenimdeyim.Bu duyguyu hiçbir zaman bu kadar yoğun yaşamamıştım.+

020e22

Hayatıma devam etmeye çalışsamda edemiyorum içten içe ölüyorum.Bu kadar şey yazdım ama hâlâ durumumu anlatabilmiş değilim eksik birşeyler var anlattıklarımda ve ben bile ne olduklarını bilmiyorum.Sadece içimi biraz dökmek istedim.İyi akşamlar...
• Reply

020e22

Bu kişiden ne olursa olsun ölümüne nefret edeceğim bir gerçek ama kötü biri olması ve onla kendini yıpratacağı bir şekilde ayrılmaları en son isteyeceğim şey sürekli ona destek olan bir ömür aşık kalacakları bir ilişkide olmalı bunu yazmak  bile canımı yakıyor ama arkadaşlarım haklı ,herkes haklı ben yanlışım ve yalanım bu yüzden beni asla sevemiyecek farkındayım bu yüzden en azından bunu kabullenmem gerekiyor.Her eski mesajları okuduğumda yada onu gördüğüm bir rüyadan uyandığımda canım çok acıyor.Ben o gittiğinden beri doğru düzgğn insanlarla konuşamadım bile eskiden çok konuştuğum iki kişi dışında -ki biri kızımız biri kardeşim - kimseyle doğru düzgün konuaşmaz hâle geldim yada konuşurken mutlu değilim ve zaten az konuşuyorum konuşsamda.
• Reply

020e22

En ağır olanı da şu an ne hâlde onu bile bilmiyorum.Üzgün olduğunda yanında olamıyorum ona destek çıkamıyorum en üzüldüğüm ise bu.Üzüldüğünde zaten belli etmeyi çok da seven biri değildi ama bir şekilde anlayıp ona destek olabiliyordum.Eminim üzüldüğünü anlamadığım zamanlarda vardır en çok da bundan nefret ediyorum.Onu anlayamamaktan bunu düzeltmek için tek yapmam gereken şey dürüst olmak ve kaçmamak.Bunu en başında yapsaydım o da aynısını yapardı ve üzüldüğünde her zaman yanında olabilirdim.Tek yapabilceğim gece 00:00 olduğunda onun asla üzülmemesini dilemek olucaktı.Biliyorum o bir başkasını seviyor yada sevicek ama en azından onu üzmeyecek birine aşık olur umarım.
• Reply