0312

seneler geçmiş tekrar bakıyorum. kendime not olsun diye yazıyorum bunları da. eski yazılarımı okuduğum da atlattığım güzel ama daha çok üzücü olan bu olaya şimdi gülüyorum. içimde neden bu kadar çok duygusal davrandım diye kavga ediyorum ama insan zaten hata yapmadan da ders çıkaramıyor. iyi ki yapmışım diyorum. şimdi daha mantıklı biri olduğumu düşünüyorum. ergen tavırlarım yok büyüdüm bence. büyüdüm ve daha önemli problemlerim var insanlardan önce. duygusal ve mantıksal. şuan da bile, ilerde böyle eleştirebileceğim, değiştirip bahsedeceğim şeyler vardır eminim. var da zaten. bunlardan en iyi çıkardığım derslerden biri de; kendime nazik davranmalıymışım. görüşürüz 0312

ve pişman oldum. gün bugünmüş amk

buna bir gün yemin ederim pişman olcam.

onca şey içinden dertlendiğim tek şey o amk. 
          ben bu değilim? gel gitler var? hissizleşiyorum tekrar. 
          en sevdiğim şey ise, yine eskisi gibi kimseyi siklemeyecek olmam. 

gözümün önüne olmayan şeyler göründüğünden beri

işte o bazı şeyleri, acaba sahte mi durur diye yazamıyorum sana. çok sildim.

ne yapmam lazım bilemiyorum. insanların hayatına girip sürekli zarar vermek, güzel değil. 

benden her uzaklaştığında,.. 

kendimi sürekli bir hikayenin içinde bulmamın açıklaması nedir ?

senin için beni öldürürler.