Kemiklerden yapılmış tahtında oturan kadın, parmağıyla tahtın kolunda ritim tutarken bir eline başını yaslamış gülümsüyordu. Gözlerinde haylaz bir gülümseme vardı. 

"Acımasızca gelebilir Maya... fakat izlemek beni mutlu ediyor. Mutlu bir hayatın tatsızlığı ve sıradanlığı tamamen vasat. Fakat acılar... Hayat işte budur!"

Maya, ona bakarken hafifçe gülümsedi.

"Yıkım sizin kaderinizde var Tanrıçam."

Kadın, gözlerini devirdi.

"Olayı dramatikleştirme. Yıkım evrenin kaderinde var. Ben sadece üstüme düşeni yapıyorum."

Maya, başını salladı. Bakışları evrenlere açılan kapılara kaydı.

"Bugün kimin hayatına dokunacaksınız Kadim Tanrıça?"

Kadın, eliyle ritim tutarken mırıldandı. Hafifçe kıkırdadı.

"Hadi müzik dinleyelim. Ufak bir Sonatinayla başlayalım..."