anlamsız

otoban dolusu gürültü ☽
          
          
          otoban dolusu gürültüyü  zihnime sıkıştırıp
          çıkıyorum evden 
          her sabah 
          her akşam 
          her gün 
              
          hafta içi cumayı bekliyorum 
          okul yıllarında yazı 
          şimdiden geleceği... 
              
          beklerken yoruluyorum elbet 
          avuçlarımdan dökülüyorum 
          kendim yazıyorum 
          kendim çiziyorum 
              
          şimdilerde kader denilen çizgideyim
          adımlarım sarsak bu gece 
          bu yazılar uzun 
          bu şiir vezinsiz 
          bu alfabe kırık dökük 
          ben biraz yorgunum bu gece... 
              
          bu gece yıldızlara fısıldıyorum adını 
          boş ve izbe sokaklar duyuyor sadece 
          kayan yıldızların ardından yine seni ve seni diliyorum 
              
          kayboluyorum
          lütfen yardım etme 
          güzel hissettiriyor... 
              
          

Sen miydin o, yalnızlığım mıydı yoksa
          Kör karanlıkta açardık paslı gözlerimizi
          Dilimizde akşamdan kalma bir küfür
          Salonlar piyasalar sanat-sevicileri
          Derdim günüm insan arasına çıkarmaktı seni
          Yakanda bir amonyak çiçeği
          Yalnızlığım benim sidikli kontesim
          Ne kadar rezil olursak o kadar iyi
          Kumkapı meyhanelerine dadandık
          Önümüzde Altınbaş, Altın Zincir, fasulye pilakisi
          Ardımızda görevliler, ekipler, Hızır Paşalar
          Sabahları açıklarda bulurlardı leşimi
          Öyle sıcaktı ki çöpçülerin elleri
          Çöpçülerin elleriyle okşardım seni
          Yalnızlığım benim süpürge saçlım
          Ne kadar kötü kokarsak o kadar iyi
          Baktım gökte bir kırmızı bir uçak
          Bol çelik bol yıldız bol insan
          Bir gece Sevgi Duvarını aştık
          Düştüğüm yer öyle açık öyle seçik ki
          Başucumda bir sen varsın bi de evren
          Saymıyorum ölüp ölüp dirilttiklerimi
          Ne kadar yalansız yaşarsak o kadar iyi
          
          
          

Çiçeklerim gökyüzüne aşık suya muhtaç. 

Sevdiğim herkes beni biraz sildi. Hayat biraz karalanmama çabasıdır dediler bizi, ben vs e karalanmamak için silikleştim. Onlar olma dediler, sildiler beni temizleniyorum, arınıyorum hiç dönüp bakmadım kendime ben kara  kalem bir tabloymuşum şimdilerde silgi izlerinden seçmeye çalışıyorum kendimi. Artık kendim kendimi karalıyorum. Ben çirkin bir resmim kendi kendini çizen. Sürrealist bir deli. 

Hayatımın bir köşesine güzel insanlar sakladım kumsal boyu günlerce dolaşmış da zar zor bulduğum deniz kabukları gibi hani satın alınamayan sipariş edilemeyen salt emekten oluşan insanlar zamanla harcadım bir kaç tanesini çok özledim bazılarını bazılarını kırdım çoğu zaman kırıldım ama onlara verdiğim çaba hiç değişmedi hep aynı onlar hep değerli v onlar hep eksik....

Hayat tam bir orospu çocuğu kime ne zaman ne yapacak belli değil.

Beni siktir edin

Düşüncelerin güzelmiş :) ^^

Güzel bi çalışma olmuş :)

Nickin bizim wp grubunun adi sjshdhsg