Bir uzayda milyonlarca galaksinin arasından katrilyonlarca canlının arasından insan olmayı tercih etmiş ponçik bir ruh benimkisi. İnsanlık namına sadece gülmekle geçinip içinde ki griyle uğraşır dururum. Uzaylı olmak ister gönül lakin 'insan' derler dışlarcasına. Aslında biz de o uçsuz bucaksız boşlukta yaşamıyor muyduk? Neydi bizim farkımız? Özür dilerim, uzaylı. Sana layık olmak isterdim ama ben insanım, yargılarım ve kırarım. Sen en iyisi kaçır beni okuyorsan bu satırı. Belki de hemen yan galaksidesindir ha? 

Ee söyle bakalım yolculuk nereye uzaylı kardeş?