Bak güzel insan her insan az biraz küstah ve az biraz da bonkör dür. Güneş her insanın üstüne aynı sevgiyi gondermez yada ne biliyim yıldızlar her insanın aşk hikayesini imrenmez . Umutlar bir rüzgar gibi tenini okşadiginda hayallerin ve sevdalarin toplanır avuçlarinda sıkı sıkıya bağrına basarsin onları . Belki boş umutlardir kim bilir belki imkansız bir sevdadir ama yine de söküp atamazsin. Yağmurlu bir paragrafta gözlerin geçmişin izlerini taşimazmi . Her özlem duygusu bastirdiginda derin bir nefese ihtiyaç duymazmiyiz . Gölgesinde oturdugun bir ağacı baltalamak doğru mu sence . Baksana belki bir gün sıcak bir yel eser ve sana tatmadigin aşkın ahengini getirir
Dudağimdaki son sessiz sayıklamayla... bazen yersiz ama kimsesiz bir duygu yumagiyla pembe çiçekli bir vadiden geciyorsun . Bazen insanlar bulutlu gecelerde yıldızları saymayi sever .bilakis insan sürpriz ve umut kavramlarinin temelleri üzerinde inşaa etmezmi kendini . Huzur kavramını aşk da sevda da aramazmiyiz bu sebeple . Dünya uzaktan hemde çok uzaktan aşık olmuşsa güneşe ve bu sevdayla kavruluyorsa bizim bazen yurumemiz gerekmezmi bilinmedik ve tehlikeli yollardan aşk için . Liman her zaman bir gemi beklemez çünkü o büyük umut besleyenlerin hayalleridir bazı limanlara bir kayık dahi yetmezmi . Işık olmayan karanlık bir gecedeyiz herkesin karanlığı kendince daha koyu . Ama sorun olan kimsenin artık ışığa muhtaç olmayışı ama bir insana belki umut gerekmez ama çiçekler ve diger bütün Mahsum canlılar umuttan muaf . Yağmur yagsa şu an islatsa geçmişlerimizi o acısı bile güzel olan geçmişlerimizi ve geri donsek eski yolumuza belki tozlu çamurlu bir yoldur en azından çiçek kokulu yıldızlar altında umuda giden bir yol . Yolun sonunda seni bekleyen ışığa umuda sevdaya aşka ...
Ve şimdi Göz bebeklerin papatya gibi açılırken önünde karanfil vadisinde bir gül seni bekliyor . Tanıdık yollardan geç Atilla İlhan in sevda dolu nakaratlari kulağında yankilansin . Bırak artık kalbinde sadece sana ait olan bulbulun şarkıları çalinsin .