2014. Kitaplara aşık olan, şarkılara bağımlı olan, kahvemle dostluk kuran, yazmakla kendime umut arayan bir kızım..Ali hayatımın tam anlamıyla bir bütünü. Müzik dinlemeye, özellikle ve özellikle de kitap okumaya bayılan biriyim. Kitap okumayı küçüklüğümden beri hep alışkanlık haline getirdim. Kitap okumak bana geçmişimi unutturuyor. Yaşadıklarımı, hissettiklerimi bir süreliğine unutturuyor. Ve bu mükemmel. Harika bir şey. Kitap hayal dünyamın baş rolünde. Hayal kurmayı seviyorum, çünkü orada her şey yolunda. Genelde paramparça olan bir insanım. Geçmişin hayal kırıklıkları, hissettiklerim.. Annemi çok seviyorum. Ve bazen durup durup, gökyüzüne bakmayı seviyorum.Çünkü tüm kaybettiklerim orada.
Hiç kimsenin sizi anlamak için empati kurmadığını, size inanmak için fırsat tanımadıklarını düşünün. Kendinizi, doğrularınızı, içinizdekileri anlatamadığınızı düşünün. Çığlık atmak istiyorsunuz, bağırıp çağırmak istiyorsunuz. Ama hiçbir şey yapamıyorsunuz. Kimse sizi dinlemiyor çünkü, herkes kendi doğru sandığı yanlışları anlatmakla meşgul. Düşünün. İnsanların bu yüzden tek tek sizden uzaklaştıklarını düşünün. Onca nefret ve öfke dolu bakışlar altında kendinizi gerçekten anlatamadığınızı..Güçlü kalmak zorunda olduğunuzu. Düşünün gerçekten. Bu durumun ne kadar zor olduğunu düşünün. 
Ölmeseydi umutlar Alim..
TEK VARLIĞIM ANNEM.