Desem ki vakitlerden bir nisan akşamıdır Rüzgarların en ferahlatıcısı senden esiyor Sende seyrediyorum denizlerin en mavisini Ormanların en kuytusunu sende görmekteyim

 Senden kopardım çiçeklerin en solmazını 

Toprakların en bereketlisini sende sürdüm 

Sende tattım yemişlerin cümlesini 

Desem ki sen benim için,

 Hava kadar lazım,

 Ekmek kadar mübarek,

 Su gibi aziz bir şeysin;          

Nimettensin, nimettensin.

 Desem ki...

 İnan bana sevgilim inan 

Evimde şenliksin, bahçemde bahar;

 Ve soframda en eski şarap. 

Ben sende yaşıyorum,

 Sen bende hüküm sürmektesin.

 Bırak ben söyleyeyim güzelliğini, 

 Rüzgarla nehirlerle, kuşlarla beraber. 

Günlerden sonra bir gün, 

Şayet sesimi fark edemezsen     

Rüzgarların nehirlerin kuşların sesinden,

 Bil ki ölmüşüm. 

Fakat yine üzülme müsterih ol 

Kabirde böceklere ezberletirim güzelliğini

 Ve neden sonra

 Tekrar duyduğun gün sesimi gök kubbede 

Hatırla ki mahşer günüdür

 Ortalığa düşmüşüm seni arıyorum