＊

Sen gülünce dünya görevini aksatır,
          bütün çiçekler solar.
          Yeryüzü senin yüzünden başka şimdi ne olsundu ki?
          Bir çiçek yetmez miydi?
          Tüm evreni ayağa kaldırmaya, aydınlatmaya.
          ‘Yüzünce’, gül.

Gitmek mümkün olsa da gitsem uzaklara
          Sevmesem seni bir daha
          Paramparça etsem yüreğimi cam gibi
          Sonra yaksam
          Savursam küllerimi karlı dağlardan açık denizlerden
          Yine seni severdim toz toz
                       ...

Bazen.. Hayat yorar insanı.
          Şarkılar yorar.
          Beklemek yorar.
          Özlemek yorar.
          Affetmek yorar.
          Hoşgörmek yorar.
          Boşvermek bile yorar.
          Ve.. İnsan susar.
          Her şeye, herkese rağmen elinden geleni en iyisini yapar.
          Bağıra bağıra susar.

Ey sen ki kül ettin beni onmaz yakışınla,
          Ey sen ki gönüller tutuşur her bakışınla!
          Hançer gibi keskin ve çiçekler gibi ince
          Çehren bana uğrunda ölüm hazzı verince
          Gönlümdeki azgın devi rüzgarlara attım;
          Gözlerle günah işlemenin zevkini tattım.
          Gözler ki birer parçasıdır sende İlahın,
          Gözler ki senin en katı zulmün ve silahın,
          Vur şanlı silahınla gönül mülkü düzelsin;
          Sen öldürüyorken de vururken de güzelsin!

Dişleri öpülen çocuk yüzleri 
          Güneşe açılan küçük aynalar 
          Sert içkiler keskin kokular dişlerin
          İçinden geçilen küçük aynalar

Sana her zaman söylüyorum senin yüzünde gülmek var
          Bakınca bir yaşama ordusu çıkıyor aydınlığa
          Bir çiçek geliyorsun yer altı çevresinden
          Bir kartal gidiyorsun çıplağın ayaklarla
          Şimdi bir pembeyi kovuşturuyor
          Omzundan yukarıya üç polis
          Deli ediyor onları saçlarında
          Bir karanfil çok
          Bir karanfil azala.
                  ...

Elbet beklerim seni, hep beklemedim mi sanki? Bekliyorum. Kimsin bilemiyorum, neredesin bilemiyorum ama umut ediyorum. Kadere de inanıyorum elbet. Yoruldum çok, sen ne haldesin bilmiyorum. İnan kimse bilmese de ağlıyorum geçer diye, konuşuyorum saatlerce belki duyarsın diye. Duy beni sevgili, hisset hiç değilse. Çık gel bul beni artık, bak buradayım, bekliyorum seni. Şimdi bak gökyüzüne anlamasan da kim bu bilinmez. Sevgili, kulak ver akşamları okuduğum dizelere. Ve bil ki bu bir davettir; geçireceğimize inandığım günlere, konuşacağımız geleceğe, beraber okuyacağımız satırlara ve daha nicesine. " Bekliyorum; öyle bir havada gel ki, vazgeçmek mümkün olmasın."  Ama gel artık sevgili, yeter ki gel sevgili..

Başına silah mı dayadım?
          Gönlünün önünde mi sabahladım?
          Seni bu mevzuya,bu savaşa ben mi çağırdım?
          Bu ateşi sen başlattın, ben yandım.. 
          Aradığın artık ben değilsem de bulamadığın her şey benim.
          Ne yaşarsan yaşa farzet ki ben seni hiç yaşamadım..
          
          
          

Seni saklayacağım inan
          Yazdıklarımda, çizdiklerimde
          Şarkılarımda, sözlerimde.
          
          Sen kalacaksın kimse bilmeyecek
          Ve kimseler görmeyecek seni,
          Yaşayacaksın gözlerimde.
                            ...

Herkes farklı şekilde tükeniyor hayatta
          kimi doğru insanı beklerken 
          kimi yanlış insana katlanırken
          ve herkes bir şeyin bedelini ödüyor 
          bazen seçtiklerinin bazen seçemediklerinin