Ben kendimi bildim bileli hikaye yazarım. O kalemi elime alıp okuma yazma öğrendiğimden beri bir sürü hikaye yazmışımdır. Zamanla hevesimin kırıldığı noktalar da oldu mesela oldu "bu da hikaye yazıyor " falan diyerek dalga geçtikleri ve okuma becerileri dersinin hocasının benim hikayelerimin hiç birini  beğenmediği zamanlarda çok kırıldım ama hiçbir zaman yazmayı bırakmadım. Ben normalde  öz güvensiz kendinden nefret eden , dışarıdan mutlu gözüken ama içerisinde fırtınalar kopan,hayatı boyunca hep dışlanmış içe dönük bir insanım . Beni hiç kimse içten gelerek tebrik etmedi  hep daha fazlası istendi. Bazen benim insan olduğumu da unuttular  ırkçılık bile gördüm 🥲  ben bütün bu dertlerimi  bazen hikaye şeklinde bazen günlük şeklinde kağıda dökerim  kağıtla  dertleşirim . Size de tavsiyem şu ki hiçbir şekilde insanlara derdinizi anlatmayın bu devirde  kimseye  anlatılmaz çünkü en ufak bir tartışmanızda bir bakmışsınız herkese anlatmış .Maalesef ki bu herkesin tatmış olduğu acı bir gerçek ki kardeşim dediklerini hep bizim kuyumuzu kazıp tüm dertlerimizi başkasına anlatmıstır. Kimseyi tam anlamıyla öyle tanımıyoruz kimsenin içini bilmiyoruz bu yüzden de güvenemiyoruz ama kağıda güvenebiliriz çünkü o bizi yargılamadan sessizce dinleyen tek varlık. Şunu da unutmayın ki hiçbir zaman yılmayınllll yavaş yavaş çıkın başarı merdivenlerini şunu da .  hiçbir yazar birden bu kitleye ulaşmadı , yavaş yavaş çıkacaksınız başarı merdivenlerini ve sonra geriye dönüp ben başardım diyeceksiniz gururla.