Zeynep Çetinkaya

Wattpad'deki yazma serüvenim bugün son bulmuştur. 
          Gösterdiğiniz ilgi için ne kadar teşekkür etsem az. 
          Var olun 

Kapısında yıllarca beklediğim evden geriye dönerken, bir başkasının kapıyı ilk çaldığı anda eve girişini görmüş kadar canım yandı o gece. Sonra bir patikada kendimi bulup, düzlükte tekrar kaybettim. Birçok kere veda ettim, gidemedim. İstenmediği ilk yerden, eve dönmeli insan hep.
          
          Bir çocuğun, herkesin salıncakta sallandığı yerde, mendil satması kadar canım yandı o gece. Sonra göğsüme, kınına hayran kaldığım bir hançeri saplayıp tam yedi kere çevirdim. Herkes gitti, sen kaldın. Ben yoktum orda, sen vardın o gece. Bir acıyı ev bilince, eve döner insan hep.
          
          Göğsümü yumrukladım defalarca yutkunmak, ağlamak için, ağlayamadım o gece. Ben, senin yokuşlarında son sürat sana doğru koşarken vuruldum, adım dahi atmadın, dönüp bir kere bakmadın. Bir çiçek, cehennemde de çiçekti, darılmadım. Kendini suçladığı ilk yerden, eve döner insan hep.

+Neyi bekleyeceğiz Zeze?
          - Gökyüzünden güzel bir bulutun geçmesini

Ah Milena!
          Bugün yağmur göz kapaklarıma yağıyor.

Bende bu kuyruk acısı, sende de bu evlat acısı varken, dost kalamayız.

Tedirginim. Sanki son zamanlar ölüme gidiyor gibiyim. 

Merhaba Zeynep yazdığın bölümleri okudum gerçekten harikaydı umarım çabalarının sonuçlarını daha büyük kitlelere ulaşarak alırsın başarılarının devamını dilerim 

1zeynepcetinkaya hikayelerin muhteşem beğenerek okuyorm

Balık olsam vapur çarpar

Thanks for following me, hope you'll get the chance to read and support my first written story. Keep safe always and GOD Bless!