İki camın arkasından izliyorum dünyayı. Yeşil gözlerimi siyah çerçeveli bir camın arkasında görebilirsiniz. 
Dudağımın doğal pembesini göstermez bordo rujum. 
Kulağım tıkalıdır hep insanlara, bir müzik mırıldanır bazı adamlar kulağıma... 
Seni kaybetmek Beylikdüzü'nde yaşamak gibi, ne yazık ki ikisi de hayatımın gerçekliği...
Ve bazı kadınlar da...
Düşüyor hüzün, sapsarı yüzün, yürüyoruz taşta yalın ayak, gökyüzü uzak...
Beynimin içinde dolanır bir sürü kedi belki onlar yemiştir beynimi ya da muhatap olmak için fazla aptaldır çevremdekiler...
Ve ben fazla soğuğum aynı Doğu'da kış gibi...
Kalemim güçsüz, parmaklarım güçlüdür belki... Belki de berbatım yazma konusunda...
Eğer bir gün gidersem buralardan, bu dünyadan 'üç nokta severdi' dersiniz, en lüzumsuz yere bile koyardı üç noktasını... 'O arkasında üç nokta bırakıp gitti' dersiniz...