Yaşama nereden baktığınızı bilmiyorum. Herkesin bir penceresi var ve herkes dışarıya baktığın da aynı şeyleri görmüyor maalesef. Buna bakış açısı da diyorlar. Hepimizin farklı renklerde olması belki de hayatın dengede kalması için önem arz ediyor. İnsan doğarken ve anne karnında yapayalnızken enteresandır ölüm halinde ve toprakla tekrar buluşurken de yalnız. Ama yaşarken yalnızlık insana pek de yakışmıyor belki de yakıştırılmıyor. Paylaşmanın önemli olduğu bilinciyle, düşüncelerimi paylaşarak sizlerle yalnızlığı rafa kaldırıp, yaşama biraz da benim penceremden bakmanızı istedim... Hayatıma dökülen yaprakları beynimden, sizin avuçlarınıza bırakmak için buradayım. Hazırsanız açın avuçlarınızı... 
Ayşe BEKAR