Herkesin kalbimde bir yeri var. Kiminin altı çizili, kiminin üstü!

Gidişine illa bir isim konulacaksa; "Mal kaybı" diyelim.

Çok dostum var benim, yeter ki işleri düşsün.

Hadi kaldır kadehi! Varsa şerefine, yoksa gidişine içelim.

Kalbimi park yerimi sandın, çık dışarıda oyna!

Kimi insan girdiğinde odayı aydınlatır, kimi de çıktığında.

Sigarayı kül tablasına bırakır gibi bırakırım seni.

Hayal kırıklığım olup ayağıma batacaksan, bi çekil şöyle kenara!

Erkek özlediğini söylemez! Oturur bir sigara daha yakar.

Haklısın güzelim; bizden adam olmaz, aşkı hala kalpte arıyoruz.

Yokluğumla iyi geçin, çünkü varlığım bir daha olmayacak!

Gidişini umursamadığım gibi, gelişini de beklemediğim insanlar var!

Menfaat çevresinde dost edinen, çile yolunda yalnız kalır.

Kafam dağınık olabilir ama kimi nereye koyduğumu asla unutmam!

Hamurunu bildiğim insanların şekilleriyle ilgilenmiyorum!

Gidene dur demekte neymiş? Asfalt bile dökeriz, maksat rahat yol alsın.

Bel altında kalsaydı aklımız, ayaklar altında kalırdı adamlığımız.

İki yüzlü insan pazar tezgahı gibidir? Öne iyilerini koyar, arkası hep çürüktür!

Dostum ya da düşmanım olacaksan, ilk önce şerefli olacaksın!

Bizim aklımızın bile almadıklarını, başkalarının midesi nasıl alıyor anlamadım.

Rabbim bizden uzak tutsun, demir paradan daha bozuk insanları.

Gidenin arkasından nokta koyun ki gelecek olanın ismi büyük harfle başlasın.

Her iltifata itibar etme! Kurban kesilmeden önce boynu okşanır.

Ben hiç kimseyi öyle yarı yolda filan bırakmam. Aldığım yere geri iade ederim!