Maybe someday, I will accept someone's sorry. Magugulat nalang ako na nakalaya na ako sa traumang binigay nun sa akin. Those days I will ask myself kung worth it ba lahat, kung tama ba but it ended up I always sorry for myself for giving up. Para siyang cage na nakakandado habang nasa loob ako—tapos pinapapili ako kung ang manatili doon pero trauma yung binibigay o ang kunin ang susi para makalaya. At nung dumating yung araw na pinili ko na ang susi. . . It's a big step for me. Nakawala ako sa kulungang nagpasarado ng puso ko. Those memories that gives me happiness but also sadness. I hope someday... i can accept your sorry, pero patawad kung hindi pa ngayon. Masyado pang malinaw.