Jestem nikim. Sumą czegoś to powstało z uprzedniej nicości. Kocham byt, który nie istnieje. Koegzystencja wymiarem wegetacji. Zatoczona bariera smutku przebijana, przez małą nadzieję. 
       Nadzieję na lepsze jutro, właśnie z ową wróżką, wymiarem mojego szczęścia.