Abandon_Your_Hope

Jak do tej pory noc była najlepszym czasem na pracę nad książką. Obecnie nie umiem się w nocy skupić i to chyba pierwszy raz, że rozdział będę pisać dłużej niż jedną noc

Niestety dziś wattpad odmawia posłuszeństwa. Ciągle przywraca, zabraniał publikować i zapisywać drafty i generalnie oszalał. Więc najnowszy rozdział jest niepoprawiony. Jeden błąd językowy, dwa missclicki.. ale i tak zachęcam do czytania <3 i wybaczycie.. rozdział VI pojawi się również później przez oszalałego wattpada..

Nie wiem czym sobie zaskarbiam obserwacje ale dziękuję. Dziwny dla mnie jest jednak mój lęk. Chcę słyszeć opinie, a zarazem nie chcę

Nie zadowala mnie tempo mojego rozwoju. Nie oczekuję, że nagle będą mnie wszyscy czytać i lajkować ale poprostu czuję strach, że nic co piszę się nie nadaje. Poza tym brakuje mi jakiejś społeczności gdzie można by się zareklamować. Ktoś coś?

Boję się, że piszę zbyt wprost, zbyt trudną tematykę. Poprostu boję się że się nie przyjmie jeśli dalej będę pisać z głębi duszy na bazie właśnie w opisie wspomnianych portretów psychologicznych. Obawiam się, że autentyczność nie pozwoli temu się wybić. Ale i tak chcę doprowadzić to tak do końca 

Trochę wstyd się przyznać ale mając świadomość, że ciężko się wybić zwłaszcza publikując jako pierwszą, książkę o bardzo ciężkim klimacie, napisałxm na spotted 6 miast z którymi jestem powiązanx, żeby ktoś ocenił czy moja twórczość się na cokolwiek nadaje.. mam nadzieję że ktoś doceni. Postaram się codziennie teraz w wakacje minimum jeden rozdział publikować, po około 1500-2000 słów (z wyjątkami), a książka skończy się gdy poprostu uda mi się według zarysu w głowie, dociągnąć ją do końca 

Nie będę publikować chronologicznie i od początku do końca tego samego, rozdziały i książki będą powstawać zależnie od humoru 

Obecnie mam 2 pomysły, jeden: Sci-Fi, człowiek od dziecka wychowywany wśród innych na super żołnierza i idealnego, poprawnego obywatela
          Drugi: wczesne lata 2000, zapomniana emo dziewczyna ucieka z domu, upadek człowieka