“Sevgili ben,
Üzgünüm.
Kendi ellerin titrerken, başkalarını düzeltmeye çalıştığın için. Üzgünüm başkalarının yaralarını sararken sana iyileşmen için yeteri kadar zaman vermediğim için. Üzgünüm, gülmenin bazen acıttığı günlerde kimse senin halkında endişelenmesin diye kendini gülmeye zorlattım. Üzgünüm, hiç geri dönüş almadan tüm zamanını ve çabanı verdiğin insanlar oldu. Üzgünüm gece yatmadan önce ağladığın oldu ve kimse gelip sana nedenini bile sormadı. Ve çok üzgünüm sevilmeye ihtiyaç duyduğunda seni sevmedim”