Ο επίλογος στον "Ήχο της βροχής" είναι επιτέλους εδώ και παρότι έχει περάσει καιρός από όταν το τελείωσα στο docs μου, η αίσθηση είναι σαν καινούργια κάθε φορά που το σκέφτομαι.
Για να κλείσω με αυτό το κεφάλαιο, θα αφήσω μερικές στροφές ενός ποιήματος που είχα γράψει, αλλά τελικά δεν βρήκε ποτέ την θέση του στο βιβλίο.
"Κι αν νιώθεις πως πνίγεσαι για σένα εγω θάλασσα θα γίνω,
στα κύματά μου μάθημα
και στα δικά σου νίκη."
Μέχρι το επόμενο, να θυμάσαι να ζεις.
¬ Depy