Sınırımız Gökyüzü
39.bölüm-kesit-
Gözlerime dolan yaşlara engel olmazken, karşımda endişeyle yüzüme bakan Esra'ya baktım.
"Duydun mu?"
"Neyi?" dedi endişeyle.
Gözlerimi yumdum sıkıca. O güne gitmek istemiyordum. Hayır, atlatmıştım ben o günü. Neden şimdi tekrar hatırlatıyordu kendini? Şimdi daha netti işte her şey. Boşuna tanıdık gelmiyordu kadının sesi. O günün, silinmemek üzere kulaklarıma bıraktığı bir tınıydı o ses. O ses, Ali'nin o gün de, şimdi de 'aşkım' dediği kadına aitti. Bunun vermiş olduğu farkındalık, kalbimdekilerle birlikte tüm yaralarımı sızım sızım sızlattı. Ne kadar inkar etsem de, içimde bir yerlerde hep merak etmiştim bu kadını. Demek kaderde, bir hastane köşesinde karşılaşmak varmış. Gözümden bir damla akıp gittiğinde, canımın acısına rağmen onları dinlemeye devam ettim.