Yıllar geçse de adını anmadan düşündüm seni. Kalabalıklar arasında gözlerinle göz göze gelmişim gibi ürperdiğim anlar oldu.
Herkes bana “unuttun artık” dedi,
ama bilmediler… Unutmak, yaşanmış olana aitti. Biz hiç başlamadık. Ne bir elini tuttum, ne sesin kulağımda kaldı. Ama ben seni her ihtimalde,
her şarkıda, her yalnızlıkta tamamladım.
“Biz hiç başlamadık, ama ben seni hep bir son gibi sevdim.”