Bazen dünyayı içime sığdıracak kadar genişliyor yü­reğim, bazen kendi çırpıntılarına bile dar geliyor.
Bazen küçük bir gülücük bile yetiyor içimi ısıtmaya, bazen dağlara yükselen kahkahalar bile yetmiyor yüzümü gül­dürmeye.
Bazen inanılmaz derecede uçarı, bazen iflah olmaz biçimde kanadı kırık oluyorum.
Hep aynı bedenin içinde yaşıyor; ama kendimi bilemi­yorum...