Kafamın içindeki cevapsız sorulara bir nokta koydum... Gecenin karanlığında kaybolup gitmek yerine Ay gibi aydınlanmaya çalıştım... Kırık gülüşlerimi bir sandığa koyup uçurumun kenarından aşağıya doğru fırlattım... Sonra aynanın karşısına geçip gözlerimin içine baktım ve gözlerimin içindeki kaybolmuş gezegenlerin içinde kayb oldum... Ve bir felsefe yarattım..."Ölen insanlar ömürlerinin geri kalanını sevdiği birine hediyye etmek için ölür" ...
Ve ben kendime olan hediyyeni kabul ederek yaşamaya başladım... Sokak ortasında bırakılan o kimsesiz çoçuk gibi sadece ileriye bakarak,nereye gideceğimi bilmeden yürüyorum... Aklındakıları o bavula sığdıramayan şizofreni bir kızın Mavi ülkesinde ki,siyah hayeller kasabasında yaşarsanız İyi Şeytanları ve Kötü Melekleri görebilirsiniz... Hadi hoş geldim diyerek kasabaya ilk adımlarınızı atın... Yada hiç bir şey demeyin,ardınıza bile bakmadan içeri girin.. Sonrası hall olur zaten...