Καλημέρα και καλό μήνα! Δεν ξέρω γιατί ο ελεύθερος χρόνος μου είναι περιορισμένος με αποτέλεσμα να μην έχω καταφέρει να γράψω το τελευταίο κεφάλαιο αφού η έμπνευσή μου για την ολοκλήρωση της ιστορίας μου έχει πάει περίπατο. Η αλήθεια είναι πως το κεφάλι μου έχει γίνει καζάνι. Έχω τόσο άγχος και στρες που ώρες ώρες λέω δεν αντέχω. Όμως έτσι είναι η ζωή και πρέπει να παλεύουμε κάθε μέρα κάθε ώρα για ένα καλύτερο μέλλον. Ευελπιστώ σε καλύτερο αύριο! Για την ζωή μου δεν έχω να πω πολλά μόνο ότι είμαι ευτυχισμένη ασχέτως τις δυσκολίες που υπάρχουν γύρω μου, ξέρω πως πάντα βρίσκω λύση και λύνω αργά ή γρήγορα το πρόβλημα.
Δεν ξέρω γιατί θέλω να τα γράψω αυτά που σας λέω όμως τώρα που άνοιξα το laptop και διαθέτω μία ώρα κενό από την δουλειά μου ήθελα κάτι να πω γιατί βρήκα χρόνο ναι για αυτό. Και τα είπα και τα κατάφερα. Και ίσως τώρα να έρθει και λίγο έμπνευση λίγη όρεξη να ξεκινήσω αυτό το κεφάλαιο το τελευταίο της ιστορίας μου για αυτό το βιβλίο γιατί έχω σκοπό να βγάλω και συνέχεια ή μήπως όχι. Αξίζει η αναμονή? Τι λέτε θα το περιμένετε?
Ευχαριστώ όσους είναι ακόμη εδώ και όσους επίσης είτε έφυγαν και θα χαρώ να τους δω να επιστρέφουν!
