Adım Ege Bakıcıoğlu. Ne zaman doğduğumu bilmem. Ben, atalarımın ne zaman doğduklarını bilirim. Neye benzediklerini, neler yaptıklarını ve nasıl davrandıklarını araştırır ve önemserim. Bunları görmezden gelip salaklık etmem. Uyanığım, düşünmez değilim, ayrıca salak da. Elbette hatalar yaparım, ben de bir insanım. Özür dilemek benim için büyük bir erdem ancak yapılması zor. Ben utangaçlığın mutasyon geçirmiş halini yaşıyorum. Hayat zor. Ama çabalamak zorluğu unutturuyor. Bu önemli.

Bana değer verip vermeyeni anlarım. Birinin bana söylediği sözden alınıp alınmamam gerektiğini de. Değer vermeyeni umursamaz, yüzüne bakmam. İleri giden şeyler yaparsa haddini bildiririm. Şiddeti sevmem, gereksizdir. Ama bana yapılırsa durumuna bağlıdır her şey.

Evrime saçma diyenlerle hiddetli tartışmalara girerim, dediklerinizi takmayan kişilere sinirim bozulur, gözüm döner. Az küfre bir şey demem, çok küfürden de hazzetmem, uyarırım. Şarkı olarak Cem Karaca, Barış Manço ve Erkin Koray üçlüsü ve Anadolu Rock'ları tercih ederim. Dubstep, remix, electro, trap dıpdıs dıpdıslara öfkeyle bakar, dinleyenlerle takılmamayı tercih ederim. Azıcık da rap severim ama nadirinden, küfürsüzünden, güzel mesaj vereninden alırım. Bana uygun olanlar neşe verici ve hüzünlendirici, havalarda uçurucu ve müşahhas kanıtlanmış kaliteli şarkılardır. Hoşuma giderler, bir şey yaparken fondan eksik olmazlar.

Aşk içeren yazıdan keyif almam, özellikle "cliche"sinden. İnsanların tatlı tatlı tatlışlıklar yaptığı hikayeler okurken hayal edesim gelmez, beynim donar, taş gibi olur. Her şey ponçikmiş gibi düşünmeye başlar sonra gerçek hayata döner, bundan sıkılırım. Kafa boşaltıcı videoları da az az izlerim. Kalitesiz film, dizi, yokluk olsa bile bana gelmez.

Ekşide takılır, inciye kafayı boşaltmaya girerim. Gündemi ekşiden öğrenir, sonra ekşideki engelin kalkmasını beklerim. Haber siteleri yerine, dertleşecek arkadaş yerine ekşim vardır...