"Sakın seni sevdiğini düşünme." diyince yüzümü asarak arkamı döndüm ama "O kimseyi sevmez." diyince duraksadım. "Değil benim gibi metisi, senin gibi bir köleyi, ablası Meryem'i ve hatta babamızı bile sevmez o." Hızla ona doğru dönüp "Bu doğru değil." dedim. "O iyi bir insan. Bak ben uslu bir çocuğum diye beni çiftliğe bile getirdi." Dudaklarına oturan tebessümü izledim.
"Sen hiç ailecek otururken onu izledin mi?" Bunun mümkün olmadığını o da pekala biliyordu. "Ben izledim." dedi, başını sallayarak. "O gözlerini kısıp tek tek hepimize nasıl da sinsi sinsi baktığını gördüm ben." Gözünden bir yaş aktı ama hemen sildi. "Biliyorum bir gün başa geçecek ve o vakit hepimizi mahvedecek." Yüzünü buruşturarak çarşafı sıktı ve "Onun içine bir şey olmuş." dedi, bilinmezlikle kaşlarını çatarak. "Sanki içine bir şey girmiş gibi." Ürperdim.
Beyefendi - 6. Bölüm: “Darağacına İlk Adım”
