Bu benim eski hesabım (@Alfasnowwolf) ve arada sırada gelip profilime ve okuma listelerime bakıyorum. Bu hesabın şifresini unutmuştum. İyi ki de unutmuşum. O kadar aptalmışım ki...
Kendimden utanıyorum. O zamanlar çok safmışım. Bio'mdan belli oluyor zaten. :')
Eskiye dönmek istemiyorum ama şu an da da yaşamak istemiyorum. Çok arada kaldım. Eskiden zaten ayrı bir malmışım, şimdi ise her gün ağlıyorum. Hatta bazen ağlayamıyorum bile. Ne eskiye dönmek istiyorum ne de şimdi yaşamak istiyorum. Bu hesabı (@Alfasnowwolf) silmek istiyorum. Eskiyi silip geleceğe bakmak istiyorum ama şimdi yaşadıklarım buna izin vermiyor. Çok abartıyorum gibi gelebilir ama çok umutsuzum. İlk defa böyle hissediyorum. Sanki bir şeylerin farkına yeni varmışım gibi... Ama ne olduğunu bilmiyorum. Şu an bunu yazarken duygularım tarifsiz. Her neyse...
Bu yazıyı yazarken bunu birilerinin okumasını beklemiyorum. Sadece içimi dökmek istiyorum. Eğer bunu okuyan biri varsa şunu söylemek istiyorum ki: Sevdikleriniz için savaşın. Ama gerçekten sevdiğiniz biri olmalı. O da size değer vermeli. Yoksa öyle takılıp kalırsınız. İki üç günlük birisi için kendinizi üzmeyin. Aynı şekilde size önem vermeyen birisi için de...
En önemlisi de birilerine sevginizi gerçekten hissettirin. Bu sadece ona "Seni seviyorum. " demek olmasın. Ona hareketlerinizle gösterin ki sizin sevginizin farkına varsın. Böylece siz orada dururken başkaları ile aldatmaz. :')
Ayrıca birileriyle hemen sevgili olmayın. Onun davranışlarını analiz edin ve "Eğer sevgili olsaydık bana nasıl davranırdı?" diye düşünün.
Ben bir hata yaptım ve gerçekten tanımadan bir anda sevgili yaptım. Çok pişmanım. Beni aldattığını düşünüyorum. Hemde çok yakın bir arkadaşımla... Sanki hiç sevgili olmamışız gibi davranıyor. Ona bağlandım ve her ne kadar pişman olursam olayım ondan ayrılamıyorum. O kız beni mutlu etmiyor. Ayrıca bunu herkese söyleyemiyorum. Çünkü yönelimimden dolayı dışlanıyorum. :') Neyse... Buraya kadar okuyan varsa gerçekten çok teşekkür ederim.
