AliceDarko

Herkese merhaba, çok uzun zamandır buralarda yoktum. Şöyle bir göz atayım dedim ve aradan yıllar geçmesine rağmen çok küçük bi çocukken yazdığım hikayeme hala sevgi gösterdiğinizi görmek beni çok duygulandırdı. Acemi bi çocuğun yazdıklarını beğenmeniz ve içselleştirmiş olmanızın benim için ne anlam ifade ettiğini anlatamam. Hepinize gösterdiğiniz sevgiden ve ilgiden dolayı çok teşekkür ediyorum. O dönemde hikayeyi yazarken en büyük motivasyonum aldığım yorumlar ve mesajlardı. Hikayedeki duygularla ve durumlarla yaptığınız empatiler benim en önemli desteğimdi. Hikayeyi yarım bırakarak haksızlık etmiş olduğumu biliyorum. Keşke olduğu haliyle bıraksaydım ama malesef eski bölümler elimde değil. Eskiden yazmayı çok seviyordum ve çocuk aklıyla iyi yazdığıma ikna olmuştum -ki iyi yazdığım söylenemez. Hikayenin yarım kalması beni de rahatsız etse de yazacak isteğim ve o eski hayal gücüm malesef yok. Yine de deneyeceğimi söyleyebiliriz. Black Gramophone’u yazdığımdan beri okuyan, içselleştirip benimseyen herkese çok ama çok teşekkür ediyorum. İyi ki varsınız, hepinizi çok seviyorum.

AliceDarko

@ElmAllie Tabiki o dönem o düşüncelerle duygularla yazdığım şeyler şimdiyle aynı olmayacak. Çocuktum ve bunun güzelliğinin farkında olarak o saflıkla yazdığım bir hikayeydi. Aradan yıllar geçmesine rağmen hala çok çok güzel mesajlar almaya devam ediyorum. Bir şekilde insanların ruhuna dokunmuş olmam beni tarif edemeyeceğim kadar mutlu ediyor. Herkese güzel mesajları için çok ama çok teşekkür ederim. Instagram hesabım itsbabysnake :)
Reply

ElmAllie

@AliceDarko  Yazarlar ve okurlarının arasındaki o özel ilişkiyi düşünüyordum bir süredir. Ruhlarının konuşması, bir şekilde iletişim kurması ve duygu ve düşüncelerden oluşan o armoni. Üstelik aynı kişiler bir araya gelse bireysel olarak aynı uyum söz konusu olmayabilir. Bu büyüyü ne kadar sevdiğimi düşünüyorum. Bundan yüzlerce yıl önce belki asla gidip görme ihtimalim olmayan hatta belki artık olmayan bir ülkede yazılmış bir yazı gelip ruhumla konuşuyor ve yarın kim olacağıma katkıda bulunuyor. Bunu düşünürken aklıma geldi hikayen. Belki pek çok kitaptan daha çok ruhuma dokunmuştu. Üstelik yaşadığım yüzyılda, konuştuğum anadilde, aşağı yukarı aynı yaşlarda olduğum bir yazara ait. Hala izini hissedebiliyorum sol yanımda. Doğrusu Harry Styles hayranı olmadım hiç ben. Senin hikayenin hayranıydım. Sen yazarken çocuk olduğunu düşünüyorsun mesela ama merak ediyorum bugün büyümüş halinle oturup yazsan o zamanki kadar ruhuma ulaşır mıydı? Sana ulaşmak istedim burayı aktif kullanmadığını görünce. İnstagramda AliceDarko olarak arattım ve Emine Arık diye birine ulaştım sensindir belki diye. Uzun mesajıma üzülerek aradığım kişi olmadığını söyleyerek cevap vermiş. Ulaşıp da ne yapacağımı bilmiyorum ya gerçi...  Şimdi  bakınca sanki telepatik bir yolla senin buraya yazmanı sağlamış gibi hissettim :) Kim olduğunu, daha neler yazabileceğini merak ediyorum.  Instagram hesabımdan beni bulman mutlu edecektir :) : @ourantiquesky
Reply

acatandcurlylady

@AliceDarko 
          	  Biz de seni çok ama çok seviyoruzzz ❤
Reply

diamondsheart

Yıl oldu 2024. Dünya değişti, ülke değişti, ben değiştim. Yine de her zaman bir şekilde aklıma geldin Alice Darko. Rastgele bir anda çocukluğumda telefonuma indirdiğim dandirik bir uygulamada genç bir kızın yazdığı hikayenin ruhumu nasıl doyurduğu aklıma geliyor. Umarım iyisindir, mutlusundur ve umarım beni unutmamışsındır. Çünkü ben seni hiç unutmadım. 

AhlalGunay

Zamanında The Black Gramophone'u okuyup hikayelerinin hepsine bakmıştım. Insanlar burada çok fazla TBG'u konuşuyor fakat ben Death Smells Like Blue Velvet'i okuduğumda daha çok etkilenmiştim. Özellikle çok değişik bir süreçten geçiyordum ve o dönem hatırlıyorum hikayeler beni öyle karamsarlığa düşürmüştü ki içinden çıkılmaz bir duruma girdim sanmıştım. Bugün yeniden denk gelince buralara girmek istedim. İster ilk haliyle, ister şu haliyle olsun TBG kafamda ilk okuduğum haliyle capcanlı kaldı. Gerçekten, böyle bir hikayeyi paylaştığın için minnettarım. 

Dawnoftheharmony

@ AhlalGunay  Keşke ilk hâli bir yerde olsa ya...
Reply

AliceDarko

Herkese merhaba, çok uzun zamandır buralarda yoktum. Şöyle bir göz atayım dedim ve aradan yıllar geçmesine rağmen çok küçük bi çocukken yazdığım hikayeme hala sevgi gösterdiğinizi görmek beni çok duygulandırdı. Acemi bi çocuğun yazdıklarını beğenmeniz ve içselleştirmiş olmanızın benim için ne anlam ifade ettiğini anlatamam. Hepinize gösterdiğiniz sevgiden ve ilgiden dolayı çok teşekkür ediyorum. O dönemde hikayeyi yazarken en büyük motivasyonum aldığım yorumlar ve mesajlardı. Hikayedeki duygularla ve durumlarla yaptığınız empatiler benim en önemli desteğimdi. Hikayeyi yarım bırakarak haksızlık etmiş olduğumu biliyorum. Keşke olduğu haliyle bıraksaydım ama malesef eski bölümler elimde değil. Eskiden yazmayı çok seviyordum ve çocuk aklıyla iyi yazdığıma ikna olmuştum -ki iyi yazdığım söylenemez. Hikayenin yarım kalması beni de rahatsız etse de yazacak isteğim ve o eski hayal gücüm malesef yok. Yine de deneyeceğimi söyleyebiliriz. Black Gramophone’u yazdığımdan beri okuyan, içselleştirip benimseyen herkese çok ama çok teşekkür ediyorum. İyi ki varsınız, hepinizi çok seviyorum.

AliceDarko

@ElmAllie Tabiki o dönem o düşüncelerle duygularla yazdığım şeyler şimdiyle aynı olmayacak. Çocuktum ve bunun güzelliğinin farkında olarak o saflıkla yazdığım bir hikayeydi. Aradan yıllar geçmesine rağmen hala çok çok güzel mesajlar almaya devam ediyorum. Bir şekilde insanların ruhuna dokunmuş olmam beni tarif edemeyeceğim kadar mutlu ediyor. Herkese güzel mesajları için çok ama çok teşekkür ederim. Instagram hesabım itsbabysnake :)
Reply

ElmAllie

@AliceDarko  Yazarlar ve okurlarının arasındaki o özel ilişkiyi düşünüyordum bir süredir. Ruhlarının konuşması, bir şekilde iletişim kurması ve duygu ve düşüncelerden oluşan o armoni. Üstelik aynı kişiler bir araya gelse bireysel olarak aynı uyum söz konusu olmayabilir. Bu büyüyü ne kadar sevdiğimi düşünüyorum. Bundan yüzlerce yıl önce belki asla gidip görme ihtimalim olmayan hatta belki artık olmayan bir ülkede yazılmış bir yazı gelip ruhumla konuşuyor ve yarın kim olacağıma katkıda bulunuyor. Bunu düşünürken aklıma geldi hikayen. Belki pek çok kitaptan daha çok ruhuma dokunmuştu. Üstelik yaşadığım yüzyılda, konuştuğum anadilde, aşağı yukarı aynı yaşlarda olduğum bir yazara ait. Hala izini hissedebiliyorum sol yanımda. Doğrusu Harry Styles hayranı olmadım hiç ben. Senin hikayenin hayranıydım. Sen yazarken çocuk olduğunu düşünüyorsun mesela ama merak ediyorum bugün büyümüş halinle oturup yazsan o zamanki kadar ruhuma ulaşır mıydı? Sana ulaşmak istedim burayı aktif kullanmadığını görünce. İnstagramda AliceDarko olarak arattım ve Emine Arık diye birine ulaştım sensindir belki diye. Uzun mesajıma üzülerek aradığım kişi olmadığını söyleyerek cevap vermiş. Ulaşıp da ne yapacağımı bilmiyorum ya gerçi...  Şimdi  bakınca sanki telepatik bir yolla senin buraya yazmanı sağlamış gibi hissettim :) Kim olduğunu, daha neler yazabileceğini merak ediyorum.  Instagram hesabımdan beni bulman mutlu edecektir :) : @ourantiquesky
Reply

acatandcurlylady

@AliceDarko 
            Biz de seni çok ama çok seviyoruzzz ❤
Reply