Bir bir asıyor suratını yıldızlar. Ağlıyor gökyüzü; hıçkırıklara boğulmuş gecenin en savunmasız hâli. Kimileri derin düşüncelere dalmış, semaya bakarak gülümsüyor. Belki de daha karşılaşmadı hayatın acı gerçekleriyle ya da hayat ona gülümsüyordu.
Gözyaşları... Hıçkırıklarla gelen ağlamalar... Oysaki ne kadar mutluyduk eskiden, değil mi? Yoksa hepimizin yüzünde maske mi gizliydi şimdiki gibi?
Ne mutluydu değer görenler, ne mutluydu ağlayacak bir omuza sahip olanlar ve ne mutluydu bazı insanlar...