cazzy

Eski hikayelerimi okuyorum da; ne çok kelime yanlışlarım, anlam bütünsüzlüklerim varmış. Onca hatalara rağmen okurken gülümsememe engel olamadım :) 3 sene içinde bazı hikayelerim gerçek olmuş, bazı düşüncelerimin ise tam tersini düşünür olmuşum. Zaman geçiyor, biz değişiyoruz, aynı kalan tek şey o an hissederek yazdığımız duygular. Gerçek olan tek şey de yine bilmukabele duygularmış •́⁠ ⁠ ⁠‿⁠ ⁠,⁠•̀ 
          
          O zamanlarda beni okuyan ve takibe alan tüm okurlarıma sesleniyorum; sizi aynı duygularla seviyor ve özlem duyuyorum. Seviliyorsunuz  <3

Mutlu olmak neden bu kadar zor? Zor olan mutlu olacak sebeplerin yaşanmaması mi yoksa yaşam mı? 
          
          "Allah sevdiği insanı imtihan eder" tabusuna o kadar inandırıldık ve öyle çok savaş meydanında bir nefermişçesine savaştırıldıkki "Biz Kur'an'ı sana mutsuz olasın diye indirmedik" ayetini ruhumuza unutturduk. Kısacık ömrümüzde, koşmaktan çatlayan atlardan farksız olduk, dünya kırbacını kendimize vurmaktan bir an olsun sakınmadık. Bir hastalığa, bir yorgunluğa, bir sıkıntılı akşamın sabahı olmayışına bakar halbuki tüm bu koşturma. Ruh bedenden çıktığında "ah" için çok geç olduğunu, çatlayan nefessiz bedenlerimizi görünce mi anlayacağız. Unutmak için sebepler çoktu, unutmak için neden arıyorken hatırlamak zordu.
          
          İhtiyacımız olan soluksuz koşmak mı yoksa her yorgunlukta büyük bir zaatın varlığıyla soluklanmak mı? Sahi, sen ihtiyacın olanı hiç düşündün mü? 

Ve unutma kızım, çok seven kadınlar en çok ağlayan kadınlardır.

Burada çok fazla anılarım var. Yeniyetme tüm heyecanlarım ve ilerisi için attığım küçük adımlarımın izleri hep bu platformda. Şimdi geriye dönüp baktığımda mutlu anılarım ve nefes almak için kaçtığım yazılarım meğer ne büyük lütufmuş. Kaçak göçek girmek, asla ramazan aylarında sahura kadar okuduğum kitapların yerini tutmuyor, aynı hazzı vermiyor. Bir yavanlık var, bir şeyler eksik ve ben eski zamanları çok özlüyorum. Umarım o  çocuksu heyecanımı, bir gün bastıracağımı düşlediğim yazılarımda bulurum. 
          
          Her şeyle bağ kuran biri için burasının kapatılması cok büyük üzüntüler yaşatıyor olabilir sevgili devlet adamları. En üzücü şey ise saçma sapan +18 yazılara sınırlar getirmek yerine kökten yıkımı çözüm sanmaları ve buraya bel bağlayan küçük ama becerikli yazarların hakkının yenmesi. 
          
          Bu zamana kadar beni destekleyen herkese sonsuz teşekkür ederim. On altılarındaki Allheenna'nın en güzel anıları olarak kalıcak ve seksenimde bile sizi hatırlayacağım. Daha güzel günlerde sizinle buluşmak ümidiyle. Allah'a emanet olun ♥️

Selamlar, uzun zaman sonra :_) 

Bazı kitapların okuma listemdeydi gidince aradım aradım bulamadım Züleyhayı boynundan asmışlar Yusuf, hasan ile ilgili bir tane vardı sildin mi onları?

Instagramda uzun süredir açık kalan fakat aktif olmadığım hesabıma, yeni değişikliklerle döndüm. @meryyuri1 hesabından bana ulaşabilirsiniz:) 

"Anne, gözyaşlarımı silmeni özledim, dertlerim yanaklarımda kaldı." 
          
          Bu cümleler soykırıma uğrayan bir çocuğun (belkide son kez) duvara yazdığı yazı. 

Kıyısında ağladığın
          Efkara bağladığın
          Sımsıcak kuytu bir liman*

"Ellerine Baltalar Yakışmaz Sana İbrahim" final bölümüyle tamamlandı. İlgi gösteren, derinlerinde hisseden ve kendine yakın gören herkese minnettarım. Ellerinizden çiçek kokuları eksik olmasın... 
          https://www.wattpad.com/story/308934752