|Yalnız Tanrı ve bir de şairler anladı.

İşte bir yandan kısar, bir yandan ise oldukça cömert açarmış yaratıcı. 
30.01

Kemikten topraklarımda papatyalar yeşeriyor bayım, her biri kalbimi okşuyor. Sizinle tanışıyorlar ve yörüngeleri sizin olduğunuz yere kayıyor. Dışarıdan birçoğuyla göz göze geliyor, bilmeden küçük kıvılcımlar çıkartıyorsunuz. Birkaç zaman sonra adım atıyorsunuz ve acımasızca kavuruyorsunuz ortalığı. O papatya tarlasından geriye kalan çorak topraklar iç yakıyor. Gün ışığına muhtaç bedenleri kurumaya mahkum kalıyor. Ne acı. Nasıl bir acı olduğunu bilemezsiniz bayım; siz acıyı değil yalnızca acıtmayı iyi bilirsiniz.