Bir şarkı. Sadece kısa bir kısımdı ve yeşeren duygularıma mani olamadım. Bu tür şeylere, konulara hissiz ruhum, hisset, dedi; Mars Bars, drift away,,
Aşkını kalbinin derinliklerinde profesyonelce saklayabilmiş pekala da koruyabilip sahip çıkabilmiş birisinin ruhunun artık açılmaktan korkmadığı, bu sevgiyi paylaşmak istediğini gözlerine yansıttığı, artık kalbiyle konuşmak istediğini söyleme dürtüsüyle dolduğu, hoş bir yaz gününün öğleden sonraki güneş ışıklarının durağı olduğu bir halk otobüsünün içerisinde gözlerindeki kalplere sahip kişiyi fark edip zaten onu düşünüyorken sırıtan dudak kenarlarının onu görünce daha da gerilmesi ve kızaran yanaklara yer vermesi gibi bir hissiyatı var, gibi düşün. Sanki bu sevgiyi artık paylaşabilecek olması ona her şeyi unutturuyor ve tek odağını o yapıyormuş gibi. Sanki kurtulmuş bir gülümsemeye sahipmiş gibi. Umutluymuş gibi. ,Bekle beni sevgilim, artık her şey yoluna girecek, sevgimiz de, ymiş gibi. Tatlı dişleriyle, incelen dudaklarıyla, büzüşüp toplaşan elmacık kemikleriyle, gözlerindeki parlaklıklarla ve kalbindeki sonsuz sevgiyle sonsuz bir mutlululuk kapısındaymış gibi.
Peki ya durum dramatize edilirse?
Devamı diğer postta,.