Sadece üç günlük ömrü olan kelebek papatyaya aşık olur. Ancak öleceğine saatler kala "Seni Seviyorum" der; papatya sadece "Bende" diyebilir ve kelebek ölür!
     "Ona sevdiğimi neden zamanında söylemedim" diye papatya  üzüntüsünden hasta olur, yapraklarını dökmeye başlar. Döktüğü her yaprakta "Seni Seviyorum" der; sonunda oda ölür.
     İşte o günden sonra sevdiğini söyleyemeyen herkes papatyaya sorar: "Seviyor mu? Sevmiyor mu?"

Asla bir kadına yapamayacağını söyleme. Sadece o 2 kalple dans etmeyi başarmış, 4 akciğerle nefes almış, 2 dünyanın yükünü karnında taşımayı başarmış ve hayat çığlığı atarak ağlamıştır.

Zaman herşeyin ilacıdır diyecekler, inanma. Zaman kaybettirir. Zaman almazsa, toprak alır. Sen sımsıkı sarılmazsan, toprak sarar. Ölüm var. Beklemeye değmez bazı şeyler.

Umut edin lan, hayaller adına umut edin. Vazgeçmek acizliktir, vazgeçmeyin...

Öyle bir söz yazarsın ki, bütün hayatı anlatır.
Öyle bir hayat yaşarsın ki, bütün sözler anlamsız kalır.

-'Bulutlar zaten yıldızlara intihar ipi asmış ölüler.'
-'Efendim?'
-'Bulutlar ölü.'
-'Nerden çıkardın bunu?'
-'Tavan benim. Ben karar verdim. Gün boyu ölü varlıkları tavanda sallanıyor işte...'
-'Peki... Gri bulutlar?'
-'Ölürken pişman olanlar.'
-'Yağmur?'
-'Ölürken pişman olan bulutların ağlaması...'

-'Keşke nedir Olric?'
-'Hatalarımız efendimiz.'
-'Çok mu hata yaptık Olric?'
-'Keşke diyecek kadar efendimiz.'

Herkes 'ilk' olmak ister: 'ilk aşk, ilk öpücük...' Oysa 'ilk' geçicidir. Sahip olduğunuz hangi 'ilk' hala sizinle? Ama kimsenin istemediği 'son' farklıdır. Çünkü ondan ötesi yoktur. Heyecandan avuçlarınızın terleyerek tuttuğu 'ilk' elle değil, güvenerek sımsıkı tuttuğunuz 'son' elle girersiniz mezara.