Karanlığın aydınlandığı zaman, gökyüzü ile okyanusun birleştiği zaman, yıldızların dokunacak kadar yakınımıza gelip kutsandığı zaman gölgelerle kuşanıp çıkıyorum ortaya...

 Sizin rüyalarınızı, hayallerinizi bir heykelmişcesine yontarak, yıldızlarla süsleyerek veriyorum size. Siz alıyorsunuz hayallerinizi, düşlüyorsunuz, dua ediyorsunuz... Siz farketmesenizde küçük bir yağmur damlasının yeryüzüne inmesi gibi farketmiyorsunuz kabul gördüğünüzü... Ayrıntılara takılmıyorsunuz. Tünelin ucundaki aydınlığa odaklanmıyorsunuz. Aydınlığa ulaşabilmek için karanlık yollardan geçmek gerek. Kırmızı halılardan geçmek istiyorsanız, cam kırıklıkları üzerinde yürümeyi öğrenmeniz gerek...

 Yada boşverin... Siz sadece medet umun. Benim ve dünya üzerindeki diğer insanlar gibi...