7-02-2025 Vrijdag
Ik wilde zien, dat je nog ademde.
Je wolven ogen keken mij medelevend aan.
Ik hoorde je in mijn hoofd, zo helder en zo vol melodie.
Je ogen spraken de waarheid wat ik zag daar op het ijs.
Ik draag je naar mijn kamers.
Ik leg je voorzichtige op het grote bed.
Ik droomde dit niet, je was echt?
Ik streelde je vacht, je sloot genietend je ogen.
Je was bang wat jou te wachten stond.
Je had een verleden, ergens ver weg van mij.
Ik zal je beschermen, wat er in mijn macht lag.
Je ogen vertelde mij genoeg, wat jij allemaal had meegemaakt.
Ik beloofde je dat ik bij je ging blijven.
Tranen stroomde uit je wolven ogen.
Je kroop dicht tegen mij aan.
Ik wilde je echte ik zien maar je wolven lijf trilde genoeg.
Je was bang, en wilde nog niet veranderen, en dat zei mij genoeg.
Je lag in mijn armen, zo klein en broos.
Je ogen had je gesloten.
Ik wilde zien, dat je nog leefde.
Ik streelde mijn mijn hand over je vacht, tintelingen gleden over mijn handen.
De stilte die heerste om ons heen, was de stilte waard.
Ik kon jou nu nooit meer los laten, het was jouw schuld niet.
Je had wat wreeds meegemaakt, en ik zal je beschermen wat er in mijn macht lag.
Je bent nu veilige.
Zo veel woorden komen er in mijn hoofd
